tag:blogger.com,1999:blog-66829640926163617712024-03-12T16:10:41.003-07:00Παιδειας ΘέματαΓια την μεταρρύθμιση της κρατικής σε δημόσια εκπαίδευση. Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-8015400124510687122015-09-15T23:39:00.001-07:002015-09-15T23:39:20.276-07:00Σχολεία ενός κατώτερου Θεού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lithovounia.gr/wp-content/gallery/xorio/sxoleio2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.lithovounia.gr/wp-content/gallery/xorio/sxoleio2.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
Αυτά τα σχολεία που δεν θα ανοίξουν γιατί δεν υπάρχουν δάσκαλοι - καθηγητές, είναι σχολεία ενός κατώτερου Θεού. <div>
Δυσπρόσιτα που κανείς δεν επιλέγει και όσοι τοποθετηθούν κινούν γη και ουρανό να φύγουν. Δεν σταυρώνουν διδακτικό προσωπικό. Ένας έρχεται και άλλος φεύγει. </div>
<div>
Δεν είναι τωρινό πρόβλημα, χρόνια κρατάει αυτή η κολόνια. Τώρα απλά δεν υπάρχουν τα λεφτά για να μπαλωθεί το πρόβλημα. <br />Η λύση είναι απλή: Κίνητρα για τοποθέτηση με συμφωνημένη 5ετη (ενδεικτικά) θητεία. Χωρίς δυνατότητα απόσπασης, μετάθεσης κτλ γνωστά πελατειακά κόλπα.</div>
Πόσο δύσκολο είναι να σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα, με λεφτά από το ΕΣΠΑ, για να κτιστούν εστίες που θα στεγάζουν αδαπάνως τους δασκάλους και τους καθηγητές; Διότι σε πολλές περιπτώσεις δεν θα βρει κανείς να ενοικιάσει ένα αξιοπρεπές και στοιχειωδώς ανεκτό κατάλυμα. </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-9228087508506875142013-09-20T04:28:00.001-07:002014-01-20T01:01:14.881-08:00Το Νέο Λύκειο. Αβέβαια οφέλη – Σίγουρες παγίδες.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div lang="el-GR">
<b><i> “Για τον υπολογισμό του βαθμού
πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
προσμετρείται και ο βαθμός προαγωγής
και απόλυσης (ΒΠΑ)”
<span id="goog_527543899"></span><span id="goog_527543900"></span></i></b></div>
</blockquote>
<span lang="el-GR"> <span style="background-color: #ead1dc;">Αυτά αναγράφονται στον
νόμο που ψηφίστηκε προσφάτως για το
“Νέο Λύκειο”. Δεν αποτελεί πρωτοτυπία
το γεγονός ότι, σε ότι αφορά στο γενικό
λύκειο, το κέντρο βάρους της προσπάθειας
βρίσκεται, για μια ακόμα φορά, στο σύστημα
πρόσβασης των αποφοίτων του λυκείου
στα Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά
Ιδρύματα. Δεν αποτελεί πρωτοτυπία οι
προσπάθειες να ακυρώνονται καθώς το
ένα μέτρο ακυρώνει το άλλο. ΄Ένα μόνο
παράδειγμα, η καινοτομία που εισάγει ο<b>
Βαθμός προαγωγής και απόλυσης (ΒΠΑ)</b>
ακυρώνει τον διακηρυγμένο στόχο του
νόμου περί αποσύνδεσης του Λυκείου από
τις εισαγωγικές εξετάσεις αφού συνδέει
απολύτως όλο το λύκειο με αυτές. Είναι
</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR"><i><b><span style="background-color: #ead1dc;">Βαθμός Πρόσδεσης
Απόλυτης. </span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-m-NMfXz9xrk/Ujwx6s5-s6I/AAAAAAAAAc0/M7AFmNkharU/s1600/nomos-neo-likio+%CE%92%CE%A0%CE%91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-m-NMfXz9xrk/Ujwx6s5-s6I/AAAAAAAAAc0/M7AFmNkharU/s400/nomos-neo-likio+%CE%92%CE%A0%CE%91.jpg" height="310" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><b>Όπως φαίνεται ο ΒΠΑ θα οδηγήσει σε πληθωριστική ενδοχολική βαθμολογία προκειμένου να εξασφαλίσουν οι υποψήφιοι ένα μικρό bonus με τον 5ο βαθμό ο οποίος θα συνυπολογίζεται με τους βαθμούς στα 4 πανελληνίως εξεταζόμενα μαθήματα.</b></i> </td></tr>
</tbody></table>
</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span lang="el-GR"><i><b> </b></i></span></span><span lang="el-GR"> </span>
<br />
<div lang="el-GR">
Η αντίφαση αυτή δεν είναι το
μοναδικό μειονέκτημα του νέου νόμου.
Με τις προτεινόμενες αλλαγές κλείνει ένας κύκλος που άνοιξε το
2000 και που αφορούσε στον αριθμό των
πανελληνίως εξεταζόμενων μαθημάτων.
Τότε είχε κριθεί ότι ο μικρός αριθμός
τους, με το σύστημα των ¨καταραμένων”
δεσμών, είχε
οδηγήσει στην υποβάθμιση της διδασκαλίας
όλων των υπολοίπων μαθημάτων. Το έτος
2000 ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων
εκτοξεύτηκε από 4 σε 14. Η “μεταρρύθμιση
Αρσένη” δεν εφαρμόστηκε ποτέ, μετά από
σφοδρότατες αντιδράσεις ο μεν υπουργός
έχασε την θέση του, ο δε διάδοχός του,
Πέτρος Ευθυμίου άρχισε το ξήλωμα. Τα
μαθήματα μειώθηκαν σε 8, μετά σε 6 και
τώρα επιστρέφουμε στον “καταραμένο”
αριθμό 4!
</div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
Δεν είναι ανεξήγητο ότι
ανακατεύουμε συνεχώς την ίδια τράπουλα
και ξαναγυρνάμε σε συνταγές που μερικά
χρόνια πριν ξορκίζαμε μετά βδελυγμίας
Ο φαύλος κύκλος των “μεταρρυθμίσεων”
του ποδαριού και της επικοινωνιακής
μεγαλοστομίας πηγαίνει πολύ πίσω από το 2000. Εδράζεται στο έδαφος των διαχρονικών παθογενειών του Ελληνικού κράτους με την συνεπικουρία
“προοδευτικών” ιδεολογημάτων.</div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
Από τους παθογόνους παράγοντες
της κακοδαιμονίας στον χώρο της
εκπαίδευσης αξίζει ίσως να δοθεί
ιδιαίτερη προσοχή σε δύο μεγάλους
“ενόχους¨.
</div>
<br />
<span lang="el-GR"><b>Ο πρώτος</b> μεγάλος παθογόνος
παράγοντας είναι το Ελληνικό κράτος.
Υδροκέφαλο και συγκεντρωτικό, </span><span lang="el-GR"><b>μοιραία</b></span><span lang="el-GR">
είναι αναποτελεσματικό και γραφειοκρατικό,
πελατειακό και αναξιοκρατικό, καχύποπτο
και εχθρικό σε ιδέες αποκέντρωσης,
αυτονομίας, δημιουργικής απελευθέρωσης
του ανθρώπινου δυναμικού που ασφυκτιά
στην δημοσιοϋπαλληλική ρουτίνα. Σε
κανένα έως σήμερα “μεταρρυθμιστικό”
εγκέφαλο δεν γεννήθηκε η ιδέα να
εμπιστευτεί η πολιτεία την δημιουργικότητα
του επιστημονικού δυναμικού που αφθονεί
στα ελληνικά σχολεία. Να επενδύσει σε
αυτήν την “λανθάνουσα πηγή ενέργειας”,
να την απελευθερώσει δίνοντας στα
σχολεία μέσα και κίνητρα να υλοποιούν
στόχους. Να μετασχηματίσουμε τα σχολεία
από βαριεστημένα τηλεχειριζόμενα
μορφώματα, σε οργανισμούς που σκέφτονται,
σχεδιάζουν και πραγματοποιούν αποτελέσματα
από τα οποία κρίνονται και αξιολογούνται. </span><br />
<span lang="el-GR"> </span>
<br />
<div lang="el-GR">
Χαρακτηριστική στρέβλωση
προερχόμενη από τον ασφυκτικό κεντρικό
έλεγχο είναι οι οριζόντιες πολιτικές.
Καθώς η κεντρική διαχείριση είναι
ταυτόχρονα και απομακρυσμένη, δεν μπορεί
να αντιληφθεί τις λεπτομέρειες του
αναγλύφου στο “έδαφος” που διεξάγονται
οι μαθησιακές επιχειρήσεις. Σχεδιάζει
λοιπόν γενικά και άκαμπτα μοντέλα στα
οποία στριμώχνει τους πάντες. Καμία
ευελιξία και ελάχιστοι βαθμοί ελευθερίας
δεν παρέχονται στις σχολικές μονάδες
και στο πρόγραμμα σπουδών απουσιάζουν
εναλλακτικές προαιρετικές δραστηριότητες,
με αποτέλεσμα οι περισσότεροι μαθητές
να μην μπορούν να ανακαλύψουν τον εαυτό
τους στο σχολείο, να μάθουν ποιες είναι
ικανότητες τους, σε ποιους δρόμους
μπορούν να κερδίσουν αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, καταξίωση.. Το σχολείο είναι
μια σύγχρονη “<i><b>κλίνη του Προκρούστη</b></i>”
που παράγει λίγους εκλεκτούς και πολλούς αποτυχημένους.</div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
</div>
<div lang="el-GR">
<b>Ο δεύτερος</b> παθογόνος παράγοντας
είναι η πρόσδεση του Λυκείου στο σύστημα
εισαγωγικών εξετάσεων στο βωμό ενός μύθου. Το σχολείο ευθύνεται για την ύπαρξη των φροντισρτηρίων. Η προσπάθειες που θέλουν το σχολείο να υποκαταστήσει τα φροντιστήρια, έχουν ακυρώσει τον χαρακτήρα του σχολείου.
Το γεγονός έχει παράξει ποικίλες
στρεβλώσεις. </div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
<b>Πρώτη και καλύτερη</b> στρέβλωση
είναι ότι οι
πανελλήνιοι διαγωνισμοί πρόσβασης έχουν αναχθεί ως πρότυπο για τις ενδοσχολικές εξετάσεις. Επόμενο είναι ότι το
πνεύμα των εξετάσεων - διαγωνισμών έχει κυριαρχήσει και
στις ενδοσχολικές εξετάσεις οι οποίες έχουν χάσει το διαπιστωτικό και διαγνωστικό τους χαρακτήρα.</div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
<b>Εξαιρετικά αρνητικός</b> είναι ένας άλλος μύθος που έχει ταλαιπωρήσει και θα συνεχίσει, όπως φαίνεται, να ταλαιπωρεί το σχολείο. Είναι ο μύθος ότι εάν στις διαδικασίες προσβασης πορσμετρώνται και οι ενδοσχολικοί βαθμοί τότε το θα αυξηθεί το ενδιαφέρον των μαθητών για όλα τα μαθήματα. Το γεγονός ότι αυτού του είδους η σύνδεση έφερε ως αποτέλεσμα την απονομή εντελώς πλασματικών ενδοσχολικών βαθμών, τον υπερπληθωρισμό των προφορικών βαθμών δεν στάθηκε ικανός λόγος για να να αποφύγουμε το ίδιο λάθος. </div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
<b>Το ίδιο επικίνδυνη</b> είναι η ιδέα ότι μπορεί το απολυτήριο του Λυκείου να παίξει ρόλο διαβατηρίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έτσι να φτάσουμε στην κατάργηση των πανελλήνιων εξετάσεων - διαγωνισμών. Το απολυτήριο του λυκείου, όπως και του γυμνασίου οφείλουν να πιστοποιούν τον βαθμό
επιτυχίας με τον τον οποίο ο μαθητής
ολοκλήρωσε τον αντίσοιχο κύκλο σπουδών. Ο βαθμός αυτός θα μπορούσε
μια χαρά να αποτυπώνεται σε μια κλίμακα
Α ( για το άριστα) , Β( για το πολύ καλά)
κτλ. Εναλλακτικά θα μπορούσε να περιέχει
ποσοστά επιτυχίας, Α( 75-100%) , Β(50-75%) κτλ.
Το απολυτήριο του Γυμνασίου μπορεί και είναι
διαβατήριο πρόσβασης στην λυκειακή
βαθμίδα δεδομένου ότι <b>δεν υπάρχει
αριθμητικός περιορισμός</b> σε αυτήν. Στην
περίπτωση του Λυκείου όμως αυτό δεν είναι
δυνατόν. Η απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή
συνθήκη για την εισαγωγή στις σχολές
για τις οποίες η ζήτηση είναι μεγαλύτερη
από την προσφορά. Για τις περιπτώσεις
αυτές χρειαζόμαστε τους διαγωνισμούς
εισαγωγής οι οποίοι φέρνουν μαζί τους
και τα αντίστοιχα φροντιστήρια. Η εξίσωση
<b>“ διαγωνισμοί = φροντιστήρια”</b> δεν έχει
εξαιρέσεις και το γεγονός ότι αυτό δεν
έχει κατανοηθεί έχει ως αποτέλεσμα τις
χωρίς επιτυχία προσπάθειες να
υποκατασταθούν τα φροντιστήρια από το
σχολείο. Ακόμα και στα καλύτερα ιδιωτικά
λύκεια και παρά τις τις υπερβάσεις που
κάνουν στο ωρολόγιο πρόγραμμα δίνοντας
όλο το βάρος στα μαθήματα προσανατολισμού
( κατευθύνσεις), το ιδιαίτερο φροντιστήριο
πάει σύννεφο. </div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<div lang="el-GR">
<b>Το χειρότερο </b>όμως δεν
είναι ότι ο εγκλωβισμός σε αυτόν τον
καλόηχο και “προοδευτικό” στόχο δεν
φέρνει αποτελέσματα, είναι ότι έχει
αποδομήσει το σχολείο. Βάζοντας το
σχολείο να ανταγωνιστεί το φροντιστήριο
το καταστρέφουμε. Όλο το πρόγραμμα του
γενικού λυκείου “βλέπει” τις πύλες
των πανεπιστημίων και είναι προσανατολισμένο
αναλόγως. Έτσι τα μαθήματα γενικής
παιδείας κάθε άλλο από γενική παιδεία
προσφέρουν, η εξειδίκευση που έχει στόχο
την παροχή προαπαιτούμενων γνώσεων για
τις σπουδές στις πανεπιστημιακές σχολές
είναι ο άξονας πάνω στον οποίο οικοδομούνται
τα αναλυτικά προγράμματα των μαθημάτων
“γενικής παιδείας”. Την αποτυχία του
ελληνικού σχολείου στον τομέα παροχής
βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων αποτυπώνουν
οι χαμηλές επιδόσεις των μαθητών μας
στις εξετάσεις ΡΙΖΖΑ.
</div>
<br />
<br />
<div lang="el-GR">
<b>Έτσι έχει η κατάσταση</b>. Παρόλα
αυτά όμως ο νέος νόμος αφήνει το περιθώριο
να γίνει ένα κάποιο βήμα προς την θετική
κατεύθυνση εάν και εφόσον αρθούν κρίσιμες
αντιφάσεις και προστατευτούν από την
απαξίωση οι θετικές του προβλέψεις. Τι
λοιπόν μπορεί να γίνει, εκτός φυσικά
από το να ανοίξουμε την συζήτηση για
μια μεταρρύθμιση χωρίς εισαγωγικά;
</div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
<ol><ol><ol>
<li><div lang="el-GR">
<b>Να καταργηθεί </b>ο Βαθμός
προαγωγής και απόλυσης (ΒΠΑ). Καμιά
σύνδεση των ενδοσχολικών βαθμών με
το σύστημα εισαγωγής. Αυτό και μόνο
αρκεί για να επανέλθει η αντιστοίχηση
πραγματικής επίδοσης και βαθμολογίας.
Η στατιστική παρακολούθηση των
απονεμόμενων βαθμών μπορεί εύκολα να
εντοπίσει παρεκκλίσεις από τον κανόνα.
Σταδιακά και στο βαθμό που το απολυτήριο
ανακτά κύρος και αξιοπιστία μπορεί
να αξιοποιείται ως διαβατήριο για τις
σχολές όπου η προσφορά είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση. </div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
</li>
<li><div lang="el-GR">
<b>Οι πανελλήνιοι διαγωνισμοί</b>
εισαγωγής, αναγκαίο κακό για την ώρα,
να απομακρυνθούν χρονικά από τις
ενδοσχολικές διαδικασίες, οι οποίες
πρέπει να διεξάγονται στο τέλος
Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου. Εκτός
από τον ισχυρό συμβολισμό που θα
εκπέμψει αυτό το μέτρο, υπάρχουν
σημαντικά πρακτικά οφέλη για το σχολείο
και τους τελειόφοιτους – υποψήφιους.
Το σχολείο , λύκειο αλλά και το γυμνάσιο,
θα αναπνεύσει και θα μπορεί να αξιοποιεί
ωφέλιμα τον διαθέσιμο χρόνο του
διδακτικού έτους. Οι υποψήφιοι μαθητές
θα τελειώνουν το σχολικό έτος χωρίς
άγχος γνωρίζοντας ότι θα έχουν επαρκή
χρόνο για την τελική φάση της
προετοιμασίας τους. </div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
</li>
<li><div lang="el-GR">
<b>Οι τράπεζες θεμάτων</b> να
εισαχθούν σταδιακά και πιλοτικά κατ'
αρχήν στην σχολική ζωή και βεβαίως να
διαχωριστούν από την τράπεζα θεμάτων
στους πανελλήνιους διαγωνισμούς. Το
πνεύμα τους πρέπει να διασφαλίζει την
μετάβαση από τις εξετάσεις-διαγωνισμούς
στις διαπιστωτικές εξετάσεις. </div>
<div lang="el-GR">
<br /></div>
</li>
<li><div lang="el-GR">
<b>Να δοθεί η δυνατότητα
εναλλακτικού</b> προγράμματος για όσους
μαθητές δεν θέλουν να παρακολουθήσουν
μαθήματα προσανατολισμού. Σε μια ζώνη
προαιρετικών δραστηριοτήτων να έχουν
την δυνατότητα να εντάσσονται μαθητές
ανεξαρτήτως της τάξης στην οποία
φοιτούν. Οι δραστηριότητες μπορούν
να καλύπτουν καλλιτεχνικά, αθλητικά
ενδιαφέροντα αλλά και επαφή με
επαγγελματικό προσανατολισμό.
</div>
</li>
</ol>
</ol>
</ol>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-64989900925217672882013-09-17T01:19:00.000-07:002013-09-17T01:19:22.634-07:00Τι να κάνουμε με την Παιδεία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<ul style="text-align: left;">
<li>Αποσπάσματα από άρθρο του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου στο <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=27593">Protagon</a> </li>
</ul>
</div>
«Το πρόβλημα της παιδείας κατέστη άλυτο στον τόπο μας, γιατί γίνεται και αυτό, όπως όλα τα θέματα, αντικείμενο κομματικών ανταγωνισμών. Γίνεται δηλαδή αντικείμενο δημαγωγίας. Κάθε κυβέρνηση που έρχεται στην εξουσία, εννοεί να κάνει τη δική της εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και η εκάστοτε αντιπολίτευση αντιδρά κατά της εκάστοτε μεταρρύθμισης, αναλαμβάνοντας έτσι την υποχρέωση να την ανατρέψει όταν έλθει η ίδια στην εξουσία. Εξαιτίας όλων αυτών δεν κατέστη δυνατή η πάγια εκπαιδευτική πολιτική, που είναι απαραίτητη για την προκοπή του τόπου». Με τη λιτή, όσο και περιεκτική αυτή διατύπωση, ο Κων/νος Καραμανλής συνόψιζε το 1976 τις βασικές αιτίες της χρόνιας υστέρησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος.<br /><br /><b>Η πρώτη μεταρρύθμιση</b><br /><br />Η πρώτη και μόνη συναινετική Μεταρρύθμιση της Μεταπολίτευσης Κ. Καραμανλή και Γ. Ράλλη, με τη συναίνεση του Ε. Παπανούτσου, εκτός από τις ιστορικές τομές της καθιέρωσης της δημοτικής, της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, της διαίρεσης του εξαταξίου Γυμνασίου σε Γυμνάσιο και Λύκειο είχε θέσει δύο σημαντικούς στόχους: πρώτον, την κατάργηση του μονόδρομου της Γενικής Παιδείας και τη στροφή στην Τεχνική – Επαγγελματική εκπαίδευση, με την ίδρυση των Τ.Ε.Λυκείων. Δεύτερον, την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με την καθιέρωση των Πανελληνίων εξετάσεων στη Β’ και Γ΄ τάξη των Λυκείων, στα τέσσερα μαθήματα των «δεσμών». Με τις διπλές εξετάσεις, η τότε ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας πίστευε ότι καταπολεμάτο η ανάγκη προσφυγής στην παραπαιδεία, ενώ μειωνόταν το άγχος των υποψηφίων και ο παράγων τύχης της μιας εξέτασης. Παράλληλα, ο συνυπολογισμός του βαθμού του απολυτηρίου στην τελική βαθμολογία ενίσχυε το ενδιαφέρον των μαθητών για όλα τα μαθήματα του Λυκείου, ώστε να πάψει να λειτουργεί ως προθάλαμος των Α.Ε.Ι.<br /><br />Η ελληνική πραγματικότητα ακύρωσε τους στόχους της Μεταρρύθμισης, που είχα την ευθύνη εφαρμογής της, ως αρμόδιος Υφυπουργός. Οι διπλές εξετάσεις διπλασίασαν φροντιστήρια και άγχος. Ο συνυπολογισμός του βαθμού του απολυτηρίου καθιέρωσε τη συναλλαγή γονέων και καθηγητών, με συνέπεια την αθρόα «παραγωγή» αριστούχων. Παρόμοια ήταν και η τύχη της στροφής προς την Τεχνική – Επαγγελματική εκπαίδευση. Υπό την πίεση των ιδεοληψιών της Αριστεράς, που θεωρεί ότι η σύνδεση της εκπαίδευσης με την οικονομία και την παραγωγική διαδικασία οδηγεί στην παραγωγή «φτηνού εργατικού δυναμικού για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια», ενισχύθηκε το επίπεδο των θεωρητικών μαθημάτων στα Τ.Ε.Λ., σε βάρος των πρακτικών. Αποτέλεσμα, τα «αναβαθμισμένα» Τεχνικά Λύκεια και τα «ανωτατοποιημένα» Τ.Ε.Ι. παράγουν «υποβαθμισμένους» και μη συμβατούς με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, απόφοιτους. Είναι μία από τις αιτίες της διόγκωσης της ανεργίας των νέων και πριν από την κρίση.<br /><br /><b>Επιστροφή στο παρελθόν</b><br /><br />Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, έπειτα από ένα διαρκές «ράβε-ξήλωνε» 40 χρόνων, επανέρχεται στις ρυθμίσεις του 1976: επιστροφή στα τέσσερα μαθήματα των πανελληνίων εξετάσεων. Επέκταση και στις τρεις τάξεις του Λυκείου εξετάσεων «πανελλήνιου τύπου». Συνυπολογισμός των ενδοσχολικών επιδόσεων. Παράλληλα, η στροφή στην Τεχνική Εκπαίδευση επιδιώκεται με άτολμα μέτρα, όπως η προσθήκη προαιρετικού τέταρτου έτους μαθητείας, χωρίς να αλλάζει ουσιαστικά ο ερμαφρόδιτος χαρακτήρας των ΕΠΑΛ. Ένας ακόμη άστοχος και άσκοπος πειραματισμός, χωρίς κανένα θετικό αντίκρισμα. Μόνες βέβαιες οι αρνητικές επιπτώσεις: πρόκληση αναταραχής στα Λύκεια από τις αλλαγές. Διόγκωση των φροντιστηρίων. Οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών. Συναλλαγή για υψηλή βαθμολογία. Κυριαρχία της παπαγαλίας.<br /><br /><b>Ο κύκλος των χαμένων «μεταρρυθμίσεων»</b><br /><br />Συνεχίζεται αδιάπτωτα η παρέλαση των «μεταρρυθμιστών» Υπουργών, που επιμένουν να ανακαλύψουν τον εκπαιδευτικό τροχό που θα φέρει το όνομά τους. Χωρίς να διδάσκονται από τα λάθη προκατόχων τους, τα οποία και επαναλαμβάνουν. Χαρακτηριστικά, υπενθυμίζω ότι τα τέσσερα μαθήματα των πανελληνίων εξετάσεων του 1980 αυξήθηκαν σε 13 επί Αρσένη, για να μειωθούν σε εννέα επί Ευθυμίου, και σε έξι επί Γιαννάκου. Σήμερα, επανερχόμαστε και πάλι στα τέσσερα, με την εξωφρενική μάλιστα δήλωση του αρμόδιου Υπουργού ότι «η μείωση της εξεταστέας ύλης… ενισχύει την κριτική σκέψη»!<br /><br /><b>Καταλύτης</b><br /><br />Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να αναμορφωθεί εκ βάθρων. Όχι μόνο ως προς το οργανωτικό του σχήμα, στο οποίο έχουν αναλωθεί, ανεπιτυχώς, όλες οι μεταρρυθμιστικές απόπειρες, αλλά, κυρίως, ως προς το περιεχόμενό του. Οι Έλληνες μαθητές φορτώνονται με άχρηστες γνώσεις από ακατάλληλα προγράμματα και βιβλία που δεν επιτρέπουν καμία αυτενέργεια και πρωτοβουλία στους εκπαιδευτικούς. Μνημείο συγκεντρωτισμού και γραφειοκρατικής αντίληψης, οι 120 σελίδες, με τις λεπτομερειακές ρυθμίσεις, του νόμου για τα Λύκεια.<br /><br />Καταλύτης για μια συνολική μεταρρύθμιση της Παιδείας είναι το σύστημα πρόσβασης από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό επηρεάζει αρνητικά ολόκληρο το οικοδόμημα της εκπαίδευσης. Και προς τα κάτω, τα Λύκεια παραμένουν προθάλαμος των ΑΕΙ. Και προς τα πάνω, τα Πανεπιστήμια υποδέχονται, σε μεγάλο βαθμό, ακατάλληλους σπουδαστές. Οι αλλεπάλληλες αλλαγές του ιδίου, κατά βάση, συστήματος δεν επέφεραν καμία βελτίωση στις χρόνιες στρεβλώσεις της δημόσιας εκπαίδευσης. <b>Κρίσιμο σημείο η γενικευμένη σύγχυση μεταξύ της έννοιας του Διαγωνισμού και της Εξέτασης, διαγνωστικής του επιπέδου γνώσεων.</b><br /><br />Στον Διαγωνισμό στόχος δεν είναι η επίδοση σε σχέση με ένα ορισμένο επίπεδο γνώσεων. Στόχος είναι η καλύτερη επίδοση σε σχέση με αυτή των συνυποψηφίων. Στην απλή εξέταση στόχος είναι η απόδειξη κατοχής του απαιτούμενου επιπέδου γνώσεων. Όσο οι εισαγωγικές εξετάσεις έχουν τον χαρακτήρα διαγωνισμού, (συναγωνισμός περισσότερων υποψηφίων για λιγότερες θέσεις), οι δυσπλασίες της παιδείας (φροντιστήρια, παπαγαλία κ.λπ.) δεν πρόκειται να εκλείψουν. Αντλώ το παράδειγμα από τον αθλητισμό. Στους προκριματικούς αγώνες ο αθλητής αγωνίζεται να φτάσει το επίπεδο του ορίου πρόκρισης. Στους τελικούς αγωνίζεται να ξεπεράσει τους συναθλητές του. Και μπορεί να βγει νικητής με επίδοση κατώτερη των προκριματικών, εάν οι συναθλητές του επιτύχουν χειρότερες επιδόσεις. Γι’ αυτό και η προσφυγή στα αναβολικά αποτελεί κανόνα. Στις εισαγωγικές εξετάσεις το φροντιστήριο είναι το «αναβολικό».<br /><br />Γι’ αυτό ο χαρακτήρας των εισαγωγικών εξετάσεων πρέπει να αλλάξει. Δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε την πυρίτιδα, το δικό μας, ελληνικό σύστημα. Ας υιοθετήσουμε επιτέλους ένα από τα επιτυχημένα συστήματα ευρωπαϊκών χωρών, προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα. Σύμφωνα με την εμπειρία μου αυτό συνεπάγεται:<br />Αξιόπιστο τίτλο πρόσβασης από το Λύκειο στο Πανεπιστήμιο που να πιστοποιεί την επάρκεια του υποψηφίου για ανώτερες σπουδές.<br />Ελεύθερη αλλά και αδιάβλητη επιλογή από κάθε ΑΕΙ και ΤΕΙ εκείνων των υποψηφίων που ανταποκρίνονται στα κριτήρια που το ίδιο έχει θέσει.<br />Αναδιάταξη των πανεπιστημιακών σπουδών σε προπτυχιακό, πτυχιακό και μεταπτυχιακό κύκλο. Η αξιολόγηση των σπουδαστών από κύκλο σε κύκλο θα γίνεται μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα από τους ίδιους τους πανεπιστημιακούς δασκάλους τους. Παντού «γέφυρες» ώστε ο κάθε σπουδαστής να μπορεί να αλλάζει προσανατολισμό είτε μέσα στο ίδιο πανεπιστημιακό ίδρυμα είτε από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο.<br /><br />*Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος είναι πρώην υπουργός Παιδείας.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-83131268318955616562013-09-13T22:34:00.001-07:002013-09-17T01:10:44.131-07:00Αφήστε τα παιδιά ήσυχα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="freetext">
<ul style="text-align: left;">
<li>του Ανδρέα Πετρουλάκη στο <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.paideia&id=27549">Protagon </a></li>
</ul>
Μιλούν
εύκολα για Χούντες. Για μένα είναι πολύ δύσκολο και με ξενίζει η
κατάχρηση των παραλληλισμών. Πιστεύω ότι είναι βαναυσότητα απέναντι στα
θύματα και ανιστόρητη ευκολία να βρίσκεις αναλογίες που δεν υπάρχουν για
να παροξύνεις το πολιτικό κλίμα. Όμως, αφού τις φέρνουν συχνά στο μυαλό
τους, ας αναζητήσουν και κάποιες λεπτομέρειες που ίσως τους φωτίσουν με
διαφορετικό τρόπο και τη δική τους πολιτική.<br />
Αυτό που έγινε χτες στα σχολεία ήταν κανονικός πολιτικός
προσηλυτισμός. Ήταν προπαγάνδιση υπέρ ενός πολιτικού ρεύματος, έστω
κυρίαρχου, με ακροατήριο εφήβους που εκεί βρίσκονταν για άλλο λόγο. Τα
παιδιά πήγαν στο σχολείο για να μάθουν γράμματα. Πήγαν δηλαδή, όπως
γίνεται πάντα στην εκπαίδευση όλου του πολιτισμένου κόσμου, για να
συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τη διαδικασία που θα τους επιτρέψει να
αποφασίσουν στο εγγύς μέλλον, με τις δικές τους δυνάμεις, αυτόφωτα και
όχι ετεροκαθορισμένα, τον ατομικό ρόλο που θα επιδιώξουν να παίξουν στην
κοινωνία και τα συλλογικά σχήματα που ίσως επιλέξουν να ενταχθούν. Για
να τα αναθεωρήσουν κάμποσες φορές μεγαλώνοντας. Σίγουρα δεν ήσαν εκεί
για να τους τα δώσουν έτοιμα και μασημένα οι πολιτικοί.<br />
Τελευταία φορά, λοιπόν, που θυμάμαι να έγινε αυτό ήταν επί Χούντας.
Οι γυμνασιάρχες έβγαζαν πύρινους λόγους για την επανάσταση και καλούσαν
τους μαθητές σε εθνική εγρήγορση. Στο δικό μου το σχολείο είχε έρθει
δυο-τρεις φορές και η καρικατούρα υπουργού Παιδείας, πάλι για τον ίδιο
λόγο. Επίσης συνέβαινε και στη δικτατορία του Μεταξά, με υποχρεωτική
στρατολόγηση μάλιστα των μαθητών στην ΕΟΝ. Το ίδιο γινόταν και στα
χρόνια της μετεμφυλιοπολεμικής σκληρής δεξιάς.<br />
Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης αυτό έγινε αδιανόητο. Μπορεί οι Υπουργοί
Παιδείας και άλλοι πολιτικοί να πήγαιναν στους αγιασμούς (χωρίς ασφαλώς
να υπάρχει κανένας λόγος να γίνεται αυτό), αλλά μόνο για να βγάλουν
πληκτικούς και άσκοπους λόγους. Ποτέ για να καλέσουν τους μαθητές να
αντιπαρατεθούν στους πολιτικούς τους αντιπάλους, να συμμετάσχουν σε
πολιτικές μάχες που οι ίδιοι έκριναν επιβεβλημένες, να στρέψουν τα
παιδιά τελικά εναντίον άλλων Ελλήνων. Αυτό έγινε για πρώτη φορά χτες.<br />
Ασφαλώς και δεν θέλω να πω ότι η συμπεριφορά τους μοιάζει με των
χουντικών, αν και δεν είναι άχρηστο μερικοί φίλοι μου αριστεροί να
νιώσουν στο δέρμα τους τη φρίκη που προκαλεί η ευκολία τέτοιων
συνειρμών. Θέλω να πω ότι η αριστερά στο πρόσφατο παρελθόν ενδιαφερόταν
για το πραγματικό περιεχόμενο της παρεχόμενης Παιδείας, για τη μόρφωση
που παράγει ελεύθερα, αυτόνομα και ανήσυχα πνεύματα, για τη δημιουργία
μέσα από την εκπαίδευση, πολιτών με αυτοδιάθεση της σκέψης και του
εαυτού τους και εδραία δική τους άποψη για τη ζωή.<br />
Σήμερα που γίνεται η συζήτηση για το νέο λύκειο η αριστερά είναι
απούσα. Την ύλη των σπουδών τη διατάσσουν στο μαγνητικό δίπολο
μνημόνιο-αντιμνημόνιο και δεν κάνουν καμιά εμβάθυνση στην πραγματική
φιλοσοφία και ιδεολογία των σπουδών η οποία, ερήμην τους, παραμένει
συντηρητική και αγκυλωμένη. Ακόμα και στη συζήτηση που άνοιξε δειλά για
τα Θρησκευτικά και τα Αρχαία συναγωνίστηκαν τους Δεξιούς σε απαξίωση και
ειρωνείες. Το μόνο τους ενδιαφέρον είναι να δώσουν το σχήμα που τους
αρέσει στο ζυμάρι των εφήβων. Με κάθε τρόπο. Ακόμα και αν χρειαστεί να
περιμένουν στη σειρά για να δεχτούν το αγίασμα.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-48807508277133150042013-03-30T00:52:00.001-07:002013-03-30T00:52:34.737-07:00ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Κριτική και Προτάσεις)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<blockquote class="tr_bq">
<h3 style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><span style="color: black; font-size: 11.5pt;"> Το
Δημοτικό σχολείο αντιμετωπίζει σοβαρές δυσλειτουργίες και η ανταπόκρισή του
στις δομικές μεταβολές των μεθόδων αναζήτησης της γνώσης βραδυπορεί. Ο συνδικαλισμός συνεχίζει να τραυματίζει το έργο της
εκπαίδευσης, καθηλωμένος σε μια λογική στείρου αρνητισμού. Η επίσημη
εκπαιδευτική πολιτική βασισμένη στα πελατειακά δίκτυα του κομματισμού αδρανεί ή
βερμπαλίζει ρητορικά (αποδίδοντας χαρακτήρα μεσιανικό στις αλλαγές που
εισηγείται) αντί να πράττει και να εφαρμόζει. Οι σύλλογοι διδασκόντων
παγιδεύονται στη δημοσιοϋπαλληλική μιζέρια της διευθέτησης των καθιερωμένων και
αφυδατώνονται. </span></h3>
</blockquote>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQT8Z954uMe6avfQHK428afdq6QYZPM03TXysXq0NP3qOnFFRUh" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQT8Z954uMe6avfQHK428afdq6QYZPM03TXysXq0NP3qOnFFRUh" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div align="center" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: black; font-size: 13.5pt;"><br /></span></b></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 18pt;">
<b>ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Κριτική και Προτάσεις), του Ευθύμη Δημόπουλου</b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;"><b><span style="color: black; font-size: 13.5pt;"><br /></span></b></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;"><b><span style="color: black; font-size: 13.5pt;"> </span></b>Αν συγκρίνουμε την πορεία των τριών
βαθμίδων της ελληνικής εκπαίδευσης την εικοσαετία 1990 – 2010, δύσκολα θα
αρνηθούμε ότι αυτή που έχει διανύσει τη μεγαλύτερη απόσταση, αυτή που προχώρησε
περισσότερο είναι η πρωτοβάθμια. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Πράγματι, στο διάστημα αυτό στο χώρο της
πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου σημειώθηκαν σημαντικές
αλλαγές με ανανεωτικό χαρακτήρα. Το διδακτικό δυναμικό εμπλουτίστηκε με μια
γενιά αποφοίτων Πανεπιστημιακών Παιδαγωγικών Σχολών αλλά και με εκπαιδευτικούς
διαφόρων ειδικοτήτων (μουσικοί, θεατρολόγοι, εικαστικοί, εκπαιδευτικοί ξένων
γλωσσών). Η παλαιότερη γενιά των πτυχιούχων διετών Παιδαγωγικών Σχολών
επιμορφώθηκε ενώ άλμα πραγματοποίησε η παραγωγή παιδαγωγικής βιβλιογραφίας που
αριθμεί πλέον εκατοντάδες νέους τίτλους. Οι δάσκαλοι αναγνωρίζονται πια
ως επιστήμονες και όχι ως οι πληβείοι της εκπαίδευσης. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Καθιερώθηκε και εδραιώθηκε ο θεσμός του
ολοήμερου σχολείου, νέα και καλύτερα βιβλία εισήχθησαν στα αναλυτικά
προγράμματα, οι δάσκαλοι πειραματίστηκαν με νέες διδακτικές μεθόδους και
τεχνικές. Τάξεις υποδοχής και ένταξης μεταναστευτικού μαθητικού πληθυσμού
δημιουργήθηκαν, η υλικοτεχνική υποδομή βελτιώθηκε σημαντικά. Στο πλαίσιο των
ανανεωτικών αλλαγών εντάσσονται επίσης τόσο το πρόσφατο νομοσχέδιο του
Υπουργείου Παιδείας για τα Πρότυπα – Πειραματικά όσο και η εγκύκλιος για τις
συνενώσεις σχολείων χάρη στην οποία μπαίνει τέλος σε μια εκπαιδευτική στρέβλωση
πολλών δεκαετιών (βλέπε μονοθέσια και διθέσια δημοτικά σχολεία). </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: .35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ωστόσο, δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε. Το
Δημοτικό σχολείο αντιμετωπίζει σοβαρές δυσλειτουργίες και η ανταπόκρισή του
στις δομικές μεταβολές των μεθόδων αναζήτησης της γνώσης βραδυπορεί. Επιπλέον,
νέα προβλήματα αναδύθηκαν και ορισμένα από αυτά μάλιστα έχουν αποκτήσει ήδη
επείγοντα χαρακτήρα. Ο συνδικαλισμός συνεχίζει να τραυματίζει το έργο της
εκπαίδευσης, καθηλωμένος σε μια λογική στείρου αρνητισμού. Η επίσημη
εκπαιδευτική πολιτική βασισμένη στα πελατειακά δίκτυα του κομματισμού αδρανεί ή
βερμπαλίζει ρητορικά (αποδίδοντας χαρακτήρα μεσιανικό στις αλλαγές που
εισηγείται) αντί να πράττει και να εφαρμόζει. Οι σύλλογοι διδασκόντων
παγιδεύονται στη δημοσιοϋπαλληλική μιζέρια της διευθέτησης των καθιερωμένων και
αφυδατώνονται. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: .35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ας επιχειρήσουμε να εστιάσουμε σε αυτά τα
προβλήματα, αναζητώντας παράλληλα προτάσεις για την αντιμετώπισή τους και την
ανανέωση της σχολικής ζωής. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: .35pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt; vertical-align: baseline;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><span style="mso-list: Ignore;">1.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><span style="color: black; font-size: 13.5pt;">Η
ασύμμετρη παιδαγωγική.</span></b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 11.0pt;"></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Σε αδρές γραμμές η μεταπολιτευτική ιστορία
του ελληνικού σχολείου ακολουθεί την εξής εκπαιδευτική και παιδαγωγική
διαδρομή: το αυταρχικό σχολείο υποχωρεί και τελικά καταρρέει υπό την επίδραση
μιας μακράς περιόδου εκδημοκρατισμού της εκπαίδευσης. Η εξέλιξη αυτή
ανταποκρίνεται τόσο στα νέα πολιτικά δεδομένα της χώρας όσο και στην ανάγκη
προσαρμογής του ελληνικού δημοτικού σχολείου στο νέο αντιαυταρχικό και
μαθητοκεντρικό παιδαγωγικό παράδειγμα. Όμως, όπως και σε άλλους τομείς της
δημόσιας ζωής στη χώρα, η φάση αυτή εξελίσσεται χωρίς ισορροπία και παρουσιάζει
σοβαρές ασυμμετρίες οι οποίες διαταράσσουν τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου.
</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Όσοι σπουδάσαμε και δουλεύουμε ως δάσκαλοι
και παιδαγωγοί γνωρίζουμε καλά ότι κεντρικός στόχος της νεότερης Παιδαγωγικής
είναι η εξασφάλιση στο δημοτικό σχολείο παιδαγωγικής ατμόσφαιρας. Με τον όρο <b>παιδαγωγική
ατμόσφαιρα</b> αναφερόμαστε σε μια συγχορδία ερεθισμάτων, καταστάσεων, σχέσεων
και δράσεων που λειτουργούν ως προϋποθέσεις αγωγής και μάθησης. Ορισμένες από
αυτές τις προϋποθέσεις έχουν την αφετηρία τους στις παραδόσεις της ρουσωϊκής
και αντιαυταρχικής αγωγής όπως ο σεβασμός της παιδικής φύσης, η ελευθερία
επιλογών και έκφρασης του παιδιού, η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας και η ψυχική
ικανοποίησή του στο χώρο του σχολείου. Ταυτόχρονα όμως η παιδαγωγική
σκέψη υπογραμμίζει πως η παιδαγωγική ατμόσφαιρα οφείλει να καλλιεργεί
συστηματικά στην παιδική και μαθητική προσωπικότητα τις αρχές της
αυτοπειθαρχίας, του σεβασμού των συλλογικών κανόνων και ορίων, της ανάληψης των
ευθυνών, της τήρησης των υποχρεώσεων, της οργάνωσης του χώρου και του χρόνου
της μάθησης. Αυτά τα δύο σκέλη, οι δύο όψεις του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού
έργου, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοεξαρτώνται. Πρέπει να ισορροπούν κάθε
μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, σε κάθε εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό πρόβλημα που
διαχειριζόμαστε. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Όμως, η ισορροπία αυτή κινδυνεύει να
ανατραπεί στο σημερινό ελληνικό δημοτικό σχολείο εις βάρος του δεύτερου
σκέλους. Οποιοσδήποτε βέβαια μπορεί να αντιτείνει, και δικαίως, πως γι’ αυτή
την εξέλιξη δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνο το σχολείο αλλά ένα πλήθος άλλων
παραγόντων (οικογενειακή αγωγή, τηλεόραση, μαζική κουλτούρα, πρότυπα κ.τ.λ.).
Προφανώς, αλλά η παρούσα προσέγγιση αφενός υποστηρίζει πως το σχολείο
πρέπει να περιφρουρήσει την αυτοτέλεια του κοινωνικού του προορισμού και να μην
παραδοθεί αμαχητί και αφετέρου επικεντρώνεται στις ευθύνες του σχολείου που κάθε
άλλο παρά αμελητέες τις θεωρεί. Ποιες είναι αυτές οι ευθύνες ; </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Καταρχήν, η επίσημη παιδαγωγική διαχείριση
της σχολικής καθημερινότητας στη δημοτική εκπαίδευση επενδύεται με έναν πομπώδη
ρητορισμό ως προς το πρώτο σκέλος (αντιαυταρχικό) της παιδαγωγικής ατμόσφαιρας,
γιατί έτσι επιβάλλουν συνθηματολογικές παιδαγωγικές ρετσέτες και μια απολύτως
επικοινωνιακή πρόσληψη της αντιαυταρχικής αγωγής. Την ίδια στιγμή το δεύτερο
σκέλος (σεβασμός των κανόνων και των ορίων) υποσιτίζεται και ατροφεί ολοένα,
γιατί εκεί οδηγούν η υποβάθμιση του σχολικού κύρους, η απεμπόληση από το
δάσκαλο του καθοδηγητικού του ρόλου, οι ρηχές παιδαγωγικές νοοτροπίες που
ταυτίζουν την εκπαιδευτική πειθαρχία με τον αυταρχισμό αλλά και οι διαρκείς
παρεμβάσεις εγωκεντρικών γονέων. Αποτέλεσμα, μια ιδιότυπη παιδαγωγική με
χαρακτηριστικά φοβικά, ενοχικά και υπερπροστατευτικά απλώνεται σε όλο το
εκπαιδευτικό μας σύστημα και παράγει μαζικά παιδιά που δυσκολεύονται να
επεξεργαστούν την έννοια των ορίων. Τα παιδιά που αντιλαμβάνονται τη σχολική
τάξη ως προέκταση του οικογενειακού living room, της οθόνης της τηλεόρασης και
του video game διαρκώς αυξάνονται. Τα φαινόμενα αυτά βέβαια διαφοροποιούνται
ανάλογα με την περιοχή και την οικονομική κατάσταση του πληθυσμού αλλά
οπωσδήποτε τείνουν να αποκτήσουν κυρίαρχο χαρακτήρα. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Όλοι βέβαια αντιλαμβανόμαστε πως ο
πειθήνιος μαθητής που παρακολουθεί με τα χέρια σταυρωμένα δεν είναι το
ζητούμενο και ότι η διαχείριση της ανώριμης παιδικής φύσης είναι μέσα στα
πλαίσια του επαγγέλματός μας. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού. Αναφερόμαστε σε
μια συνθήκη όπου η διεξαγωγή του μαθήματος απαιτεί από το δάσκαλο τεράστια
σπατάλη ενέργειας, όπου ο καθαρός διδακτικός χρόνος μειώνεται όλο και
περισσότερο από διαρκείς παραινέσεις συμμόρφωσης, όπου εμπεδώνεται από πολλά
παιδιά μια αντίληψη ασυλίας ακόμη και για ενέργειες που λειτουργούν διαλυτικά
για το μάθημα, όπου οι μαθητές οι οποίοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν,
δυσανασχετούν και ταλαιπωρούνται. Και όμως το δημόσιο σχολείο έχει καθήκον να
προσελκύσει όχι μόνο τους αδιάφορους αλλά να υπερασπιστεί και όσους εκδηλώνουν
γνήσιο ενδιαφέρον για μάθηση και αναζήτηση. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης
οι δάσκαλοι προσπαθούν και σχεδιάζουν στρατηγικές. Όμως η όλη διαχείριση
επαφίεται στον επαγγελματικό πατριωτισμό του κάθε δασκάλου, το ζήτημα δεν
αντιμετωπίζεται μέσω ενός ευρύτερου σχολικού ή συστημικού σχεδιασμού. Έτσι
πολλοί είτε αντιμετωπίζουν μοιρολατρικά την κατάσταση είτε εύχονται να περάσει
γρήγορα η χρονιά. Αλλά κάθε νέα χρονιά το πρόβλημα επανέρχεται με μεγαλύτερη
οξύτητα. Βέβαια, κανείς δάσκαλος- παιδαγωγός δεν αναπολεί το σχολείο της
βέργας, της φάπας και των προσβολών για να επιτύχουμε πειθαρχία και προσήλωση.
Όμως πολλοί από εμάς υποστηρίζουμε την ανάγκη η σχολική μονάδα ως σύνολο να
σχεδιάσει κανόνες, να θέσει όρια και να τα υπερασπιστεί με σθένος.
Υπερασπιζόμαστε τη διαμόρφωση μιας παιδαγωγικής ατμόσφαιρας που θα χειραφετεί
το παιδί μέσα από τη βαθμιαία ανάληψη των ευθυνών του, στόχος που βρίσκεται στο
φιλοσοφικό πυρήνα της αντιαυταρχικής αγωγής. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Σημειώνουμε επιπλέον πως αναμφίβολα το
σχολείο, και ίσως το ελληνικό σχολείο περισσότερο, συχνά γίνεται βαρετό,
αδιάφορο και πληκτικό. Από την άλλη πλευρά όμως είναι υπερβολικό να
φαντασιωνόμαστε ένα σχολείο που καθημερινά θα ψάλλει την «Ωδή στη χαρά». Η
εκπαίδευση, η κάθε είδους προπαιδεία (επαγγελματική, αθλητική, καλλιτεχνική,
μορφωτική) δεν υπήρξαν ποτέ διαδικασίες αμιγώς ευφρόσυνες. Συνολικά η μαθητεία
είναι μια συνθήκη ζωής με αργούς και βασανιστικούς ρυθμούς, που περιλαμβάνει
μελέτη, επανάληψη, ανία και μόχθο, χωρίς να αποκλείονται οι στιγμές
μέθεξης και δημιουργίας. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους μαθητές μας,
ας προσπαθήσουμε να τους εμφυσήσουμε αυτό το πνεύμα προσπάθειας χωρίς να
υπερβάλλουμε και χωρίς να κολακεύουμε.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ταυτόχρονα, επισημαίνουμε την ανάγκη ειδικής
ψυχολογικής και εκπαιδευτικής υποστήριξης των παιδιών του δημοτικού σχολείου.
Οι σχολικοί σύμβουλοι και οι ψυχολόγοι στις διευθύνσεις χρειάζεται να σκύψουν
με επαγγελματισμό πάνω σε αυτά τα προβλήματα και όχι να αρκούνται σε «εκθέσεις
ιδεών» ή σε γενικές οδηγίες για τους «ναυτιλομένους». Αξίζει να λάβουμε υπόψη
μας πως με βάση σχετικά πρόσφατη ερευνητική εργασία ειδικών της Α΄ Παιδιατρικής
Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών για το σύνδρομο ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής
Προσοχής και Υπερκινητικότητας) που δημοσιεύθηκε σε επιστημονικό περιοδικό του
εξωτερικού και πορίσματά της αναδημοσιεύθηκαν στο ΒΗΜΑ (24/9/2010) ανιχνεύεται
ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών (περίπου 1 στα 10) που παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη
διαταραχή. Χωρίς ενίσχυση της ειδικής αγωγής, χωρίς αναδιοργάνωση των
δημόσιων διαγνωστικών κέντρων και χωρίς σταθερή συνεργασία αυτών των
κέντρων με τα δημοτικά σχολεία οι δάσκαλοι θα αυτοσχεδιάζουν και οι οικογένειες
θα συνεχίσουν να καταφεύγουν σε ιδιωτικά κέντρα, επωμιζόμενες ένα τεράστιο
οικονομικό κόστος </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ιδιαίτερη πτυχή αλλοτρίωσης της
παιδαγωγικής ατμόσφαιρας αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο το δημοτικό σχολείο
στέκεται στη βαθμολόγηση της σχολικής επίδοσης των μαθητών. Ως δάσκαλοι
αναγνωρίζουμε πως τίποτε δεν είναι πιο αποκαρδιωτικό για τα παιδιά από την
επανειλημμένα αρνητική βαθμολογία, πως η βαθμολόγηση δεν ταυτίζεται με την
αξιολόγηση, πως δεν πρέπει να λειτουργεί τιμωρητικά, πως είναι εξαιρετικά
δύσκολο να είναι αντικειμενική και να λειτουργεί με οριζόντια κριτήρια.
Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο να καταλήγουμε σε βαθμολογίες-παρωδία για
να μην κακοκαρδίσουμε τους γονείς και να αντιπαρέλθουμε τις πιέσεις τους. Είναι
άλλο να αναζητούμε κριτήρια και τεχνικές που θα μας βοηθήσουν σε μια πληρέστερη
βαθμολόγηση και άλλο να μοιράζουμε αφειδώς πλαστές αριστείες με κωμικά
παρεπόμενα (βλέπε το τι συμβαίνει με την επιλογή των σημαιοφόρων όπου συχνά
υποψήφια είναι η μισή τάξη) για να αποκοιμώνται μακάρια οι μαθητές και να
αποπροσανατολίζονται. Είναι άλλο πράγμα η μαζική εκπαίδευση και άλλο η
ανυπόληπτη εκπαίδευση. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Η βαθμολόγηση είναι ένα επιπλέον εργαλείο,
ανάμεσα σε άλλα, για να μετρήσουμε, να εκτιμήσουμε αποτελέσματα και να
προσανατολιστούμε ανάλογα. Χρειάζεται να το διαχειριζόμαστε υπεύθυνα και
ακριβοδίκαια και όχι να καταντά η ημέρα της επίδοσης των ελέγχων μια ημέρα που
ανεβαίνει κατακόρυφα το επαγγελματικό στρες, μια ημέρα που οι περισσότεροι
συνάδελφοι θα ήθελαν να την αποφύγουν. Η ευθυνόφοβη αυτή στάση οδήγησε στην
καθίζηση των μηχανισμών αξιολόγησης στο δημοτικό σχολείο, σε λάθος συμπεράσματα
και εκφύλισε μέσω του πληθωρισμού την έννοια της αριστείας, των πρωτείων και
της διάκρισης, προάγοντας τον ισοπεδωτισμό και τη φυγοπονία. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Σοβαρή ασυμμετρία της παιδαγωγικής
ατμόσφαιρας αποτελεί και ο τρόπος με τον οποίο κατανοείται ο ρόλος του δασκάλου
σε σχέση με το μαθητή. Με βάση μια λαϊκίστικη παιδαγωγική νοοτροπία ο δάσκαλος
σήμερα συχνά προσδιορίζεται ως φίλος, ως δεύτερος γονέας του μαθητή και όχι ως
ένας «σημαντικός άλλος» που χρειάζεται να καθοδηγεί τον μαθητή, αναλαμβάνοντας
ευθύνες κοινωνικοποίησης και εκπαίδευσης. Μια στρεβλή αντίληψη περί
μαθητοκεντρισμού εξομοιώνει το δάσκαλο με το μαθητή, κάνοντας κακό και στους
δύο. Θα συμφωνήσουμε πως ο δάσκαλος οφείλει να συμπαραστέκεται και να εμψυχώνει
το μαθητή αλλά παράλληλα πρέπει να είναι ακριβοδίκαιος κριτής και μέντορας της
εκπαιδευτικής προσπάθειας του παιδιού. Αν ο δάσκαλος παραιτηθεί από τη δεύτερη
διάσταση του ρόλου του θα πάψει να υπηρετεί και την πρώτη. Ο μαθητής δεν
ζητά στο πρόσωπο του δασκάλου ένα φίλο που θα τον κολακεύει ή ένα γονιό που θα τον
κανακεύει, δεν ζητά αυτό που ο Freire εύστοχα αποκαλεί «πατερναλιστική
περιποίηση», αλλά ένα δάσκαλο - παιδαγωγό ο οποίος εμπιστεύεται ανυπόκριτα τις
λανθάνουσες δυνάμεις του και εργάζεται συστηματικά για την απελευθέρωσή τους. Η
σχέση δασκάλου μαθητή δεν απαιτεί εξομοίωση αλλά σεβασμό των ρόλων, χωρίς σε
καμία περίπτωση αυτό να συνεπάγεται έλλειψη ταπεινοφροσύνης και αγάπης από το
δάσκαλο. Και όμως όλες αυτές οι πολύτιμες παιδαγωγικές παρακαταθήκες είτε
αγνοούνται είτε συχνά διαστρέφονται στην καθημερινότητα του δημοτικού σχολείου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; mso-list: l2 level1 lfo2; text-indent: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><span style="mso-list: Ignore;">2.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><span style="color: black; font-size: 13.5pt;">Σύλλογος
Διδασκόντων και εκπαιδευτική ανανέωση.</span></b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 11.0pt;"></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ο κομματισμός και ο συνδικαλισμός έβλαψαν
την πρωτοβάθμια σε δύο κυρίως επίπεδα. Πρώτον, υπήρξαν οι ιδεολογικοί αυτουργοί
μιας εντελώς προβληματικής αντίληψης περί επαγγελματικής ευθύνης των
εκπαιδευτικών. Με βάση την πάγια συνδικαλιστική - κομματική ερμηνεία το κράτος
έχει την πλήρη και μοναδική ευθύνη για την κατάσταση στην παιδεία και η
βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης εξαρτάται αποκλειστικά από την αύξηση των
ποσοτικών μεγεθών (αύξηση των κρατικών δαπανών, μαζικοί διορισμοί
εκπαιδευτικών, αύξηση των μισθών, δαπάνες υλικοτεχνικής υποδομής κ.τ.λ.). Την
ίδια στιγμή ο κομματοσυνδικαλισμός – σε απόλυτη αναντιστοιχία με τη ρητορεία
του υπέρ του δημόσιου σχολείου –πολεμούσε και συνεχίζει να πολεμά, λόγω και
έργω, ακόμη και τις άτολμες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες των υπουργείων
παιδείας που επέβαλε η αδήριτη λογική του εκσυγχρονισμού (ΑΣΕΠ, νέα βιβλία,
αξιολόγηση, συνενώσεις σχολείων κ.τ.λ.) μέσα από μια λογική απόλυτου αρνητισμού
και διατήρησης των «κεκτημένων». Υπό το βάρος αυτών των επιδράσεων
εγκαταστάθηκε στην εσωτερική ζωή και συνείδηση της σχολικής κοινότητας μια
δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που εξαρτά απολύτως το εκπαιδευτικό έργο από το
κράτος, απαλλάσσει το δημόσιο λειτουργό - εκπαιδευτικό από τις ευθύνες του,
αποστεγνώνει το δάσκαλο από κάθε επιστημονική διάσταση του ρόλου του και
καθηλώνει τη δράση του Συλλόγου διδασκόντων αποκλειστικά σε γραφειοκρατικά
πλαίσια, χλευάζοντας ως ελιτίστικη κάθε εκπαιδευτική πρωτοβουλία που αναστατώνει
τα καθιερωμένα. Σε αυτά τα πλαίσια δεν είναι δυνατόν να αναζωογονηθεί η δημόσια
εκπαίδευση ενός χρεοκοπημένου κράτους. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Δεύτερον, υποβάθμισαν, μάλιστα για μακρύ
χρονικό διάστημα και συστηματικά, την ποιότητα του στελεχικού δυναμικού και
ακύρωσαν την αρχή της αξιοκρατίας στο επίπεδο της διοικητικής ιεραρχίας. Τα
πελατειακά κομματοσυνδικαλιστικά δίκτυα μοιράζοντας θέσεις και οφίτσια
στους δικούς τους ανθρώπους και πουλώντας εξυπηρετήσεις σε όποιον τους «υπέβαλε
τα σέβη του» στέρησαν από την ελληνική εκπαίδευση αξιόλογο στελεχικό δυναμικό
και πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο. Έτσι παρήχθησαν διοικητικά στελέχη (
διευθυντές σχολείων, διευθυντές περιφερειών, σχολικοί σύμβουλοι) κατά τεκμήριο
ανεπαρκή – οι λαμπρές εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα – παιδαγωγικά
ανερμάτιστα, που δεν μελετούν, συνήθως δεν τους αρέσει να διδάσκουν και
αδυνατούν να διαχειριστούν οτιδήποτε έξω από τα διοικητικά καθιερωμένα. Αν οι
ηγεσίες του Υπουργείου παιδείας εξακολουθήσουν να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν
εκπαιδευτική πολιτική στηριγμένες σε αυτά τα δίκτυα, το δημόσιο σχολείο θα
βαλτώσει. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Μπορεί να απαλλαγεί η δημόσια εκπαίδευση
από τα πελατειακά δίκτυα και το μικροσυμφέρον της συντεχνίας ; Η χρεοκοπία και
η ευρωπαϊκή επιτήρηση εξαναγκάζουν το πολιτικό σύστημα να προχωρήσει σε
ορθολογικότερη διαχείριση των δαπανών και σε περιορισμένα μεταρρυθμιστικά
βήματα. Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσονται μέτρα όπως η κατάργηση των Γραφείων
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η επιστροφή στα σχολεία αποσπασμένων σε γραφεία, η
μείωση διοικητικών θέσεων, ο περιορισμός των αποσπάσεων, το τέλος των μαζικών
διορισμών, οι συνενώσεις σχολείων κ.τ.λ.. Από την άλλη πλευρά η περικοπή
του μισθού, οι σοβαρές αδράνειες (βλέπε υπόθεση των βιβλίων) και η επιβίωση του
πνεύματος της συντεχνίας σε νόμους – όπως ο 3848 για την αξιοκρατία στην
εκπαίδευση – δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια. Όμως, η κρίση φέρνει στην επιφάνεια
κοινωνικά αιτήματα τα οποία υπό προϋποθέσεις μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα
εκπαιδευτική δυναμική. Τα στατιστικά της κρίσης δείχνουν αύξηση εγγραφών στο
δημόσιο σχολείο αφού όλο και περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να ανταποκριθούν
στις οικονομικές απαιτήσεις των ιδιωτικών. Η στροφή αυτή προς το δημόσιο
σχολείο θα συνοδευτεί και από την ενίσχυση του κοινωνικού αιτήματος για
ανανέωση και μεταρρύθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Πώς μπορούν οι εκπαιδευτικοί να
ανταποκριθούν σε αυτή τη νέα συνθήκη ; Πρωτίστως με εκπαιδευτική πρωτοβουλία
και επαγγελματική ευθύνη. Με ποιο τρόπο μπορεί να ενισχυθεί ο συλλογικός
χαρακτήρας μιας τέτοιας προοπτικής ; Κυρίως μέσα από τη ριζική αναδιοργάνωση
της εσωτερικής εκπαιδευτικής ζωής του σχολείου και της λειτουργίας του Συλλόγου
Διδασκόντων ο οποίος, παρά το προωθημένο νομοθετικό πλαίσιο των αρμοδιοτήτων
του, είναι σήμερα παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά νεκρός. Υπάρχει μόνο για να
ανταποκρίνεται σε γραφειοκρατικές απαιτήσεις. Πώς μπορεί να αποκτήσει ένα νέο
ρόλο ; Καταρχήν, μέσα από τακτικές συνεδριάσεις σε δεκαπενθήμερη βάση, εκτός
διδακτικού ωραρίου, με ατζέντα καθαρά παιδαγωγική, εκπαιδευτική και πολιτιστική
που θα αποσκοπούν στην ανταλλαγή εμπειρίας, στη σχεδιασμένη αντιμετώπιση των
προβλημάτων και θα εκφράζονται με συλλογικές εκπαιδευτικές δράσεις οι οποίες θα
επιτρέψουν στο σχολείο να δημιουργήσει σταδιακά τη δική του ζηλευτή παράδοση
και να τη γνωστοποιήσει στον κοινωνικό του περίγυρο. Αν μάλιστα το Υπουργείο
επιδιώξει και υποστηρίξει μια διαφανή, και όχι «στημένη» από τα πελατειακά
δίκτυα, αξιολόγηση των σχολείων με κίνητρα δημόσιας αναγνώρισης, επιμόρφωσης
και εκπαιδευτικής επικοινωνίας με ευρωπαϊκά σχολεία, τότε μπορούμε να ελπίζουμε
σε ανανέωση της εκπαιδευτικής ατμόσφαιρας των δημοτικών σχολείων.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Σε αυτό το περιβάλλον ο δάσκαλος είναι
δυνατόν να ανατροφοδοτηθεί επιστημονικά και εργασιακά και να απαλλαγεί από τη
μιζέρια της δημοσιοϋπαλληλίας, ανακαλύπτοντας την ξεχωριστή ποιότητα ενός πολύ
ενδιαφέροντος και δημιουργικού επαγγέλματος. Οι συνάδελφοι οι οποίοι
διατίθενται να υποστηρίξουν ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πάρα πολλοί.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br />
<br />
<br />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; mso-list: l1 level1 lfo3; text-indent: 0cm; vertical-align: baseline;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><span style="mso-list: Ignore;">3.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><span style="color: black; font-size: 13.5pt;">Ειδικότερες
προτάσεις</span></b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 11.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;">α) Η εξειδίκευση του δασκάλου ανά τάξη.</span></b></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Οι γνωστικές, παιδαγωγικές και διδακτικές
απαιτήσεις του διδασκαλικού επαγγέλματος δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές της
δεκαετίας του ’80 ούτε καν αυτής του ’90. Αυξάνονται και αλλάζουν διαρκώς.
Παράλληλα, πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις των ομάδων αναφοράς (μαθητές,
γονείς, κράτος) προς το δάσκαλο. Το σημερινό μαθητικό κοινό στο οποίο
απευθύνεται ο εκπαιδευτικός του δημοτικού διαθέτει ένα πλήθος γνωστικών και πολιτιστικών
παραστάσεων τις οποίες αντλεί από μια μεγάλη ποικιλία πηγών. Για να μπορέσει ο
δάσκαλος να ανταποκριθεί πρέπει να επιμορφώνεται και να αυτομορφώνεται
αδιάλειπτα, ειδικά στις μεγαλύτερες τάξεις όπου τα παιδιά δίνουν περισσότερη
σημασία στο γνωστικό επίπεδο του δασκάλου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ωστόσο, ακόμη και αν εξασφαλίσει μια
διαρκή γνωστική ανατροφοδότηση δύσκολα μπορεί να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες
και την τεράστια γκάμα γνώσεων, τεχνικών και ικανοτήτων που πρέπει να διαθέτει.
Δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα φυσικός, μαθηματικός, ιστορικός, φιλόλογος
κ.τ.λ., δεν μπορεί να γνωρίζει επαρκώς και μεσαιωνική και νεότερη ιστορία, και
ηλεκτρισμό και βιολογία και την ίδια στιγμή να χειρίζεται ικανοποιητικά τις
ποικίλες διδακτικές προσεγγίσεις αυτών των επιστημονικών πεδίων. Δεν
μπορεί να διαθέτει αξιόλογο αρχείο εκπαιδευτικού υλικού για όλες τις τάξεις του
δημοτικού σχολείου, ούτε μπορεί να ανταποκρίνεται ολοκληρωμένα στις
διαφορετικές παιδαγωγικές απαιτήσεις τόσο της πρώτης όσο και της έκτης
δημοτικού. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ποια λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί ;
Κυρίως η εξειδίκευση του γνωστικού και παιδαγωγικού του πεδίου. Πώς μπορούμε να
το επιτύχουμε αυτό ; Όχι με δάσκαλο ειδικότητας ανά μάθημα π.χ. δάσκαλο
ιστορίας ή δάσκαλο μαθηματικών, γιατί αυτό θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα εμπόδια
στο σχεδιασμό του προγράμματος, αλλά με δάσκαλο αποκλειστικής ειδικότητας ανά
τάξη. Να έχουμε δηλαδή δάσκαλο για την ΣΤ΄ δημοτικού, την Ε΄ δημοτικού ή την Α΄
δημοτικού. Οι δάσκαλοι μάλιστα που θα αναλαμβάνουν διαφορετικά τμήματα της
ίδιας τάξης (π.χ. της ΣΤ΄ δημοτικού) θα μπορούν να συνεργάζονται και να
σχεδιάζουν μαζί το εκπαιδευτικό υλικό που θα προσφέρουν και τις γνωστικές
προτεραιότητες που θα θέσουν. Έτσι ο αυτοσχεδιασμός θα περιοριστεί, η ομαδική
δουλειά των δασκάλων, η οποία βρίσκεται σε εμβρυακή μορφή, θα ωριμάσει και τα
σχολεία θα μπορούν να παράγουν εκπαιδευτικό υλικό καλής ποιότητας το οποίο να
αποτελεί πνευματική τους περιουσία. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Η εξειδίκευση του δασκάλου ανά τάξη ή ανά
ζεύγη τάξεων χρησιμοποιείται στην πράξη σε αρκετά σχολεία αλλά όχι οργανωμένα
και με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br />
<br />
<br />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;">β) Σε σχέση με τις μεθόδους διδασκαλίας
και το πρόγραμμα σπουδών.</span></b></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Τα νέα μοντέλα που εισηγείται η σύγχρονη
διδακτική διέπονται από τις αρχές της ομαδοσυνεργατικής της
διεπιστημονικότητας, της διαθεματικότητας και της μεταγνώσης (μαθαίνουμε πως να
μαθαίνουμε) και αποσκοπούν στην εξασφάλιση της μαθητικής αυτενέργειας και
συμμετοχής. Την τελευταία δεκαετία στο Δημοτικό σχολείο κερδίζουν έδαφος αυτές
οι αρχές, κυρίως όμως σε επίπεδο θεωρητικό, γιατί το κυρίαρχο διδακτικό μοντέλο
παραμένει η μετωπική διδασκαλία. Αυτό συμβαίνει όχι για λόγους αυταρχισμού ή
αδιαφορίας όσο γιατί αφενός το περιεχόμενο αυτών των νέων στρατηγικών μάθησης
παραμένει εν πολλοίς ασαφές και αφετέρου οι ίδιες οι διδακτικές παραστάσεις των
δασκάλων κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών τους δεν περιλαμβάνουν
αυτά τα χαρακτηριστικά. Έτσι συχνά η εφαρμογή τους διολισθαίνει στο φορμαλισμό
ή προκαλεί απογοήτευση με αποτέλεσμα γρήγορα να επανερχόμαστε στη «σιγουριά των
δοκιμασμένων διδακτικών». </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Έχοντας υπόψη μας αυτά τα δεδομένα
θεωρούμε σκόπιμο σε μια πρώτη φάση να θέσουμε ρεαλιστικότερους στόχους τους
οποίους έχουμε τη δυνατότητα να υπηρετήσουμε. Τέτοιοι στόχοι είναι η χρήση των
Η/Υ στην τάξη, η πειραματική διδασκαλία της Φυσικής, η αξιοποίηση των εργαστηρίων,
η διδασκαλία και αφομοίωση τεχνικών μελέτης, η εκπόνηση τουλάχιστον μιας
ερευνητικής εργασίας (project) που θα συμβάλλει στην καλλιέργεια μιας
εμβρυώδους ερευνητικής κουλτούρας και κυρίως η απαλλαγή των μαθητών από κάθε
ζητούμενο απομνημόνευσης και των εκπαιδευτικών από κάθε άγχος ολοκλήρωσης της
ύλης. Σημαντικό είναι επίσης να μειωθεί και όχι να καταργηθεί η εργασία στο
σπίτι και κυρίως να έχει μόνο εμπεδωτικό χαρακτήρα. Πρέπει με κάθε τρόπο να
βοηθήσουμε την ελληνική οικογένεια να απαλλαγεί από το «μαρτύριο» να ξαναμάθει
το απόγευμα στα παιδιά της κάτι που διδάχθηκαν το πρωί ή να καταφεύγει σε
ιδιωτικά μαθήματα ήδη από το δημοτικό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Στα αναλυτικά προγράμματα των δημοτικών
σχολείων υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για αλλαγές και βελτιώσεις, για μείωση της
ύλης και κατάργηση μαθημάτων. Ωστόσο, η συζήτηση αυτή ξεπερνά κατά πολύ τα όρια
και τις προθέσεις του παρόντος κειμένου. Θα αρκεστούμε μόνο σε μια ειδικότερη
παρατήρηση δομικού χαρακτήρα. Το πρόγραμμα των δύο τελευταίων τάξεων του
Δημοτικού πρέπει να αναδιοργανωθεί σε μια κατεύθυνση σύνδεσης και συνεργασίας
με το πρόγραμμα των τάξεων του Γυμνασίου. Έτσι πιθανόν να περιορίσουμε το σοκ
της μετάβασης και να επιτύχουμε μια συνέχεια, έναν πιο ενιαίο χαρακτήρα
εκπαίδευσης σε αυτό το διάμεσο στάδιο. Η αναδιοργάνωση αυτή θα μας δώσει τη
δυνατότητα διαμόρφωσης και προσήλωσης σε συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς στόχους
πριν βρεθούν οι μαθητές προ των επιλογών σπουδών και επαγγελματικού μέλλοντος
που τους θέτει το Λύκειο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br />
<br />
<br />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;">γ) Υπολογιστές και διαδίκτυο στην τάξη. </span></b></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Είναι αλήθεια πως επενδύθηκαν σημαντικά
ποσά τόσο για τον εξοπλισμό των σχολείων με Η/Υ όσο και για την τεχνολογική
επιμόρφωση των δασκάλων. Ωστόσο, η αξιοποίηση των Η/Υ ως διδακτικού μέσου στο
δημοτικό σχολείο δεν έχει μέχρι τώρα επιτευχθεί και αυτό δεν είναι μόνο μια
ευθύνη του Υπουργείου αλλά και των σχολείων. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Στην καθημερινότητα του δημοτικού σχολείου
οι Η/Υ χρησιμοποιούνται με τον εξής τρόπο. Συνήθως υπάρχει μια αίθουσα στην
οποία βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι Η/Υ και η οποία υπολειτουργεί ή είναι
κλειστή. Τα σχολεία τα οποία διαθέτουν διαδραστικούς πίνακες στις τάξεις είναι
ελάχιστα. Επίσης, είναι πιθανόν σε σχολεία διευρυμένου ωραρίου να υπάρχει ένας
καθηγητής πληροφορικής που έχει ως αντικείμενο διδασκαλίας τη χρήση Η/Υ στα
παιδιά. Το διδακτικό αυτό σχήμα είναι ανεπαρκές. Κατά τη γνώμη μας, το πρόβλημα
μπορεί να επιλυθεί σχετικά εύκολα και με καλά αποτελέσματα. Η πρότασή μας είναι
η εξής.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Πρώτον, οι Η/Υ να μη συγκεντρώνονται σε
μία αίθουσα αλλά να τοποθετηθεί σε κάθε τάξη ξεχωριστά ένας Η/Υ και να
περαστούν σε ηλεκτρονική μορφή στα αρχεία του τα βιβλία και το εκπαιδευτικό
λογισμικό του Υπουργείου – το οποίο γεμίζει σκόνη χωμένο σε κάποια ράφια του
σχολείου – ώστε να μπορούν να προβάλλονται στους μαθητές. Δεύτερον, να
αγοραστεί για κάθε τάξη ένας βιντεοπροβολέας (από 300 – 800 ευρώ ο ακριβότερος,
αν είναι ευρυγώνιος και στηρίζεται με βραχίονα πάνω από τον πίνακα) και
ταυτόχρονα μία οποιαδήποτε επιφάνεια προβολής (το κόστος της οποίας σπανίως
ξεπερνά τα 150 ευρώ) στην οποία θα προβάλλονται τα περιεχόμενα των βιβλίων ή το
όποιο εκπαιδευτικό υλικό – από εκπαιδευτικά παιχνίδια μέχρι φωτογραφίες και
ζωγραφικούς πίνακες, από ντοκυμαντέρ μέχρι εκπαιδευτικές ταινίες και από
γεωγραφικούς χάρτες μέχρι αναπαραστάσεις του ηλιακού συστήματος. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Το συνολικό «πακέτο» δεν είναι ακριβό και
μας επιτρέπει να αξιοποιήσουμε ικανοποιητικά τους Η/Υ, ώστε να κερδίσει το
μάθημα σε παραστατικότητα, μεταδοτικότητα αλλά και συμμετοχή. Αν μάλιστα κάθε
σχολείο συνδεθεί με το διαδίκτυο, κάτι που δεν είναι δύσκολο, τότε θα έχουμε
καταφέρει πολλά γιατί κατά τη διάρκεια του μαθήματος θα αξιοποιήσουμε τις
τεράστιες δυνατότητες του internet. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Αν υπάρχει καθηγητής πληροφορικής
διορισμένος στο σχολείο καλό είναι να αξιοποιηθεί σε ρόλο παραγωγικό και όχι
διδακτικό. Η διδασκαλία των Η/Υ ως αντικειμένου στο σχολείο είναι ήδη
ξεπερασμένη, τα παιδιά κυριολεκτικά «φυσάνε» σε αυτό τον τομέα. Ο
«πληροφορηκάριος» όμως μπορεί να βοηθήσει το σχολείο και το δάσκαλο να παράγουν
ηλεκτρονικό εκπαιδευτικό υλικό ποιότητας και να επιλύσει προβλήματα που
σχετίζονται με την ηλεκτρονική υποδομή του σχολείου, από το πρόγραμμα μέχρι τις
πολιτιστικές εκδηλώσεις. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br />
<br />
<br />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;">δ) Πρότυπα σχολεία για τους μετανάστες και
τις υποβαθμισμένες περιοχές. </span></b></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου
Παιδείας το σχολικό έτος φοίτησαν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση περίπου 97.000
αλλοδαποί μαθητές (20.862 σε νηπιαγωγεία, 76.630 σε δημοτικά). Σύμφωνα με την
ίδια πηγή στην Αττική το 14% των μαθητών είναι αλλοδαποί και ειδικότερα στα
σχολεία της Αθήνας είναι περίπου τρεις στους δέκα. Η αναλογία μάλιστα των αλλοδαπών
σε σχολεία του κέντρου κυμαίνεται από 5,4% έως 83,74%. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Παρά τη δημιουργία τάξεων υποδοχής για
τους μετανάστες, τη δημιουργία ΖΕΠ (ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας σε
περιοχές με χαμηλούς εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς δείκτες) και τη λειτουργία
των διαπολιτισμικών σχολείων (τα οποία σύμφωνα με δήλωση του υπεύθυνου του
προγράμματος ΖΕΠ κ. Η. Ματσαγγούρα οδηγούνται προς κατάργηση βλ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 27/
11/2011) η σχολική αποτυχία των αλλοδαπών, ειδικά στη δευτεροβάθμια, παραμένει
υψηλή ενώ πολλοί Έλληνες γονείς προσλαμβάνουν τα αυξημένα ποσοστά αλλοδαπών στα
σχολεία ως απολύτως προβληματική συνθήκη και αναζητούν τρόπους αλλαγής
σχολικής στέγης για τα παιδιά τους. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ένα μέτρο που διαμορφώνει ορισμένες
προϋποθέσεις διεξόδου για ένα ποσοστό αλλοδαπών και Ελλήνων μαθητών που
προέρχονται από υποβαθμισμένα εκπαιδευτικά και κοινωνικά περιβάλλοντα είναι η
δημιουργία Πρότυπων σχολείων σε αυτές τις περιοχές. Αυτά τα Πρότυπα σχολεία
υποβαθμισμένων περιοχών θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εστίες συσπείρωσης μαθητικού
πληθυσμού που διαθέτει ικανότητες αλλά το περιβάλλον ζωής και εκπαίδευσής του
δεν του επιτρέπει να τις εκδηλώσει. Το δίκτυο Πρότυπων σχολείων που ήδη
συγκροτείται από το Υπουργείο θα μπορούσε σε δεύτερη φάση να συμπεριλάβει και
αυτά τα σχολεία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;">ε)</span></b><span style="color: black; font-size: 11.5pt;"> <b>Προβλήματα εθνοκεντρισμού</b></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Η φάση της σφυρηλάτησης του εθνικού
φρονήματος σε επίπεδο κρατικής εκπαίδευσης ανήκει ήδη στο παρελθόν για τα
περισσότερα ευρωπαϊκά εθνικά κράτη. Ωστόσο, δεν παύουν στοιχεία εθνοκεντρισμού
να επιβιώνουν στην εκπαίδευση και συχνά να λειτουργούν ως τροχοπέδη
εκπαιδευτικής ανανέωσης. Στο ελληνικό δημοτικό σχολείο ο επίσημος
εθνοκεντρισμός επιβιώνει με δυο κυρίως μορφές.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Η πρώτη αφορά μια διάχυτη ελληνορθόδοξη
ταυτότητα που προσδιορίζεται μέσα από το θρησκευτικό τελετουργικό που ακολουθούν
τα σχολεία (πρωϊνή προσευχή, εκκλησιασμός) και τη διδασκαλία του μαθήματος των
Θρησκευτικών, γεγονός που λειτουργεί ανασχετικά στην προοπτική μιας
ουδετερόθρησκης εκπαίδευσης και επιπλέον επιβαρύνει το πρόγραμμα σπουδών. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Η δεύτερη αφορά στη διαχείριση της
ιστορικής μνήμης μέσω του μαθήματος της Ιστορίας και των εθνικών επετείων.
Μάλιστα, σε ό,τι αφορά το μάθημα της Ιστορίας είναι γνωστά σε όλους τα γεγονότα
με το βιβλίο της κ.Μ. Ρεπούση για την ΣΤ΄ Δημοτικού που δίχασαν την κοινή γνώμη
και την επιστημονική κοινότητα των ιστορικών, προκάλεσαν τη σοβινιστική
αντίδραση κομμάτων, εκκλησίας και τελικά οδήγησαν στην απόσυρση του βιβλίου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ως προς το μάθημα της Ιστορίας
υπογραμμίζουμε τα εξής. Καταρχήν, επείγει η ριζική αναδιοργάνωση τόσο του
διδακτικού υλικού στο μάθημα της Ιστορίας όσο και του τρόπου διδασκαλίας, γιατί
το συγκεκριμένο μάθημα τείνει να μεταβληθεί στο πλέον αντιπαθές για τους
μαθητές του δημοτικού σχολείου κάτι που αδικεί και το μάθημα και την επιστήμη.
Όσο η διδασκαλία της ιστορίας στο δημοτικό σχολείο παραμένει εγκλωβισμένη στη
γεγονοτολογία, στην πιστή ακολουθία του Παπαρρηγοπούλειου τριμερούς
σχήματος (αρχαία ελληνική ιστορία, βυζαντινή, νεότερη) και σε ξεπερασμένα
εγχειρίδια η κατάσταση θα επιδεινώνεται. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Χρειαζόμαστε νέα ολιγοσέλιδα ιστορικά
εγχειρίδια (η επιστημονική κοινότητα των ιστορικών πρέπει να αναλάβει την
πρωτοβουλία του εγχειρήματος) που θα σέβονται την επιστημονική δεοντολογία, θα
πλησιάζουν την παιδική ηλικία και θα επιδιώκουν την ανάπτυξη της ιστορικής
κριτικής σκέψης. Από αυτή την άποψη το βιβλίο της κ. Ρεπούση, με όλες τις
αδυναμίες που μπορεί κάποιος να του προσάψει, ήταν από διδακτική σκοπιά μια
κλάση ανώτερο από το προϋπάρχον και άνοιγε ένα νέο διδακτικό δρόμο γιατί
αξιοποιούσε εργαλεία ιστορικής τεκμηρίωσης και κριτικής σκέψης (πηγές, σύγκριση
πηγών κ.τ.λ.). Χρειαζόμαστε επίσης ηλεκτρονικό και τηλεοπτικό ιστορικό υλικό
καλής ποιότητας. Η ΕΡΤ θα μπορούσε να εφοδιάσει την δημόσια εκπαίδευση με
πραγματικά «διαμάντια». </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Ως προς τις επετείους έχουμε να
σημειώσουμε πως παρά τις προσπάθειες ανανέωσής τους με πρωτοβουλία των δασκάλων
δείχνουν να πλησιάζουν στα όριά τους. Επειδή ουσιαστικά ταυτίζονται με αυτό που
αποκαλείται σχολική γιορτή στο δημοτικό σχολείο ίσως έχει φθάσει ο καιρός να
τις αντικαταστήσουμε με πραγματικές πολιτιστικές εκδηλώσεις και γιορτές
ποικίλης θεματολογίας που θα δώσουν τη δυνατότητα σε χορωδίες, θεατρικές και
εικαστικές παιδικές ομάδες να ανανεώσουν το περιεχόμενο των σχολικών εορτών. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="color: black; font-size: 11.5pt;">Δημόπουλος Ευθύμης, δάσκαλος</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><span style="color: black; font-size: 11.5pt;"> </span>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-82269772082121104302013-03-28T14:41:00.001-07:002013-03-28T14:41:14.539-07:00Μεταρρύθμιση και γόρδιοι δεσμοί 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-VXouqDWOlc8/UQQJPpSb3YI/AAAAAAAAE0g/eHOGuq4ROKk/s320/%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-VXouqDWOlc8/UQQJPpSb3YI/AAAAAAAAE0g/eHOGuq4ROKk/s320/%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7.jpg" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μαζί με την οικονομική κρίση ήρθαν στο προσκήνιο τα
προβλήματα που επιμελώς κρύβαμε κάτω από το χαλί. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ουδέν κακό αμιγές
καλού!</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η εκπαίδευση όμως δεν είναι ένα ακόμα πρόβλημα, είναι μέρος
του προβλήματος. Ενώ πρέπει να γίνει προωθητική δύναμη είναι παράγων
στασιμότητας. Δεν μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την κοινωνία της γνώσης και
την τεχνολογική επανάσταση, να αποτελέσει αυτή η ίδια το ζωντανό παράδειγμα
μιας νέας κοινωνίας, που απαλλαγμένη από τα βαρίδια του κρατισμού, έχει
εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, στην αξία της πρωτοβουλίας, της καινοτομίας, της
δημιουργικής επιχειρηματικότητας. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην εκπαίδευση οι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">αριθμοί ευημερούν</i></b>, το σύστημα όμως
χωλαίνει απελπιστικά. Η μέση εκπαίδευση ειδικότερα αποτυγχάνει σε όλα τα
επίπεδα. Το Γυμνάσιο και το Λύκειο, υστερούν δραματικά στην παροχή θεμελιώδους
γενικής παιδείας που είναι απαραίτητο εφόδιο για να «κολυμπήσουν» οι απόφοιτοι,
στον σύγχρονο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ραγδαία μεταβαλλόμενο
κόσμο. Το επαγγελματικό Λύκειο, δεν τα καταφέρνει καθόλου καλά ούτε στην παροχή
επαγγελματικής κατάρτισης. Ενώ λοιπόν το δημόσιο και δωρεάν σύστημα
αποτυγχάνει, οι οικογένειες αναγκάζονται να «βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη» </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν και όλα αυτά είναι πολύ καλά γνωστά, συνεχίζουμε
αντιδρώντας κλασσικά και παραδοσιακά. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι επαγγελματικές (συνδικαλιστικές) οργανώσεις ζουν στον
δικό τους «σταματημένο» χωρόχρονο αναπαράγοντας μονότονα τα ίδια στερεότυπα.
Εξαντλούν τις διεκδικήσεις τους στα αιτήματα για νέους διορισμούς και
περισσότερες δαπάνες, δίνοντας παράλληλα μάχες χαρακωμάτων για να μην αλλάξει
τίποτα. Όχι στην αξιολόγηση … γενικώς. Όχι στις συγχωνεύσεις … γενικώς. Όχι ,
όχι, όχι! </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η πολιτεία από την πλευρά της και αυτή βαδίζει στα σίγουρα,
στα ίδια καλά γνωστά και αποτυχημένα μονοπάτια. Πομπώδεις εξαγγελίες περί
ριζικών μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζονται «στο πόδι», που στριμώχνονται στα στενά
χρονικά περιθώρια μιας κολοβής συνήθως, υπουργικής θητείας, που δεν τολμούν
δομικές παρεμβάσεις, που αφήνουν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα
προβλήματα να χρονίζουν, να μετεξελίσσονται σε πραγματικούς γόρδιους δεσμούς.
«Μεταρρυθμίσεις» με τις οποίες όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει μαγική
μεταρρύθμιση που θα δώσει λύσεις με ένα μόνο βήμα, με μία και μόνο πράξη, με
ένα νόμο. Η μεταρρύθμιση στην μέση εκπαίδευση χρειάζεται ένα σχέδιο, ευρύτερης
συναίνεσης που θα κλιμακωθεί σε βάθος χρόνου με συνεχή έλεγχο, ανατροφοδότηση
και διορθωτικές κινήσεις. Ένα σχέδιο που θα υπερβαίνει όχι μόνο την υπουργική
θητεία αλλά και την ζωή μιας κυβέρνησης. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η μεταρρύθμιση δεν θέλει μόνο «τον χρόνο της». Θέλει
κινητοποίηση των δυνάμεων που θα εμπνευστούν από τους στόχους της, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">που θα γοητευτούν από τον «μύθο» της</b>,
που θα παλέψουν για αυτήν. Οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν, δεν είναι πολλές σε
πλήθος αλλά έχουν ειδικό βάρος. Είναι οι δάσκαλοι, είναι οι καθηγητές που
χαίρονται να μπαίνουν στην αίθουσα, που δεν συναρτούν τον επαγγελματισμό τους
με το ύψος του μισθού αλλά απογοητεύονται όταν συνειδητοποιούν ότι το «σύστημα
που δεν αλλάζει» είναι ισχυρότερο από τις ατομικές προσπάθειες.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Οι εν δυνάμει
μεταρρυθμιστές εκπαιδευτικοί όμως, θα μείνουν παγερά αδιάφοροι σε κάθε «νέο»
σύστημα που επαγγέλλεται γενικώς και αορίστως την βελτίωση της ποιότητας του
εκπαιδευτικού έργου, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">σερβίροντας στην
πράξη παλιό κρασί σε νέες κούπες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Η<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> </b>μεταρρύθμιση<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> </b>δεν θα
κριθεί από την περιγραφή των προβλημάτων, των γόρδιων δεσμών της εκπαίδευσης.
Αυτά είναι σχεδόν κοινός τόπος. <b>Η μεταρρύθμιση θα δρομολογηθεί εάν και εφόσον η
ατζέντα της συμπεριλάβει όλα τα θέματα «ταμπού», εάν τεθούν υπό αμφισβήτηση όλα
όσα θεωρούνται αυτονόητα. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Είναι δυνατόν να
μεταρρυθμίσουμε το υπερσυγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό σύστημα διοίκησης; Να
αποκεντρώσουμε ευθύνες και εξουσίες έτσι ώστε το υδροκέφαλο σύστημα με τα ατροφικά
ποδάρια να στηριχθεί σε σχολεία με ικανή αυτονομία ; Μπορούν τα σχολεία από
άβουλα υπαλληλικά γρανάζια να μετασχηματιστούν σε σκεπτόμενους οργανισμούς;</div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Είναι δυνατόν να
αποκτήσουμε ένα απλό και αδιάβλητο σύστημα πρόσβασης στα Πανεπιστήμια και στα
Τεχνολογικά Ιδρύματα χωρίς τους πανελλαδικούς διαγωνισμούς; Να καταργήσουμε τις
εισαγωγικές εξετάσεις και να οικοδομήσουμε το σύστημα πρόσβασης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πάνω σε ένα απολυτήριο εθνικής εμβέλειας,
ακαδημαϊκού ή τεχνολογικού τύπου, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με
τέτοιο τρόπο ώστε να ανακτήσει το Λύκειο την αυτοτέλειά του;</div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Είναι δυνατόν να
ανορθώσουμε την αξιοπιστία της μέσης τεχνολογικής εκπαίδευσης και ταυτόχρονα να
απεγκλωβίσουμε τους μαθητές του γενικού λυκείου από τον «στενό κορσέ» του
μονοδρόμου:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πανελλήνιοι εισαγωγικοί
διαγωνισμοί για όλους; Να δώσουμε περισσότερες επιλογές στους μαθητές, λιγότερο
άγχος, επαρκή στήριξη σε όσους έχουν ανάγκη και ικανή εμβάθυνση για όσους το
επιθυμούν; </div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Είναι τέλος δυνατόν,
να στηρίξουμε την αναγκαία αξιολόγηση στην θεώρηση ότι οι εκπαιδευτικοί είναι
και αυτοί «κανονικοί» επαγγελματίες που ενδιαφέρονται για την εξέλιξή τους στον
βαθμό που παρέχονται τα αναγκαία κίνητρα και αντικίνητρα και στον βαθμό που
έχουν την δυνατότητα να διαμορφώνουν τους όρους που συντρέχουν στην επίτευξη
των στόχων που τίθενται στην σχολική μονάδα;<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Είναι δυνατόν να οικοδομήσουμε ένα σύστημα αντικειμενικής μέτρησης του
μαθησιακού αποτελέσματος που θα αποτελεί διαγνωστικό εργαλείο για την
αξιολόγηση όλων των συντελεστών που επιδρούν στο εκπαιδευτικό έργο; </div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 36.0pt 72.0pt 95.8pt;">
Οι απαντήσεις που θα
δοθούν στα ερωτήματα αυτά ή θα διευκολύνουν την εκκίνηση μιας μεταρρυθμιστικής
διαδικασίας, ή θα προοιωνίσουν μια ακόμα άσκηση εντός και επί τα αυτά. </div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-19708978495595473952013-03-02T02:49:00.001-08:002013-03-02T02:49:45.550-08:00Ενισχυτική διδασκαλία, η ίδια καλά δοκιμασμένη και εντελώς αποτυχημένη συνταγή.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1oholargou.files.wordpress.com/2012/02/daskala.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://1oholargou.files.wordpress.com/2012/02/daskala.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Το «προϊόν» που θα βγάλουμε
στην αγορά, έχει μόνο ένα προσόν, είναι δωρεάν. Αρκεί αυτό; Ίσως ποντάρουμε
στην οικονομική κρίση και στην φτώχεια. Αλλά όπως λέγανε οι παλαιότεροι «το
φτηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι»</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Διάβασα κάπου, δεν θυμάμαι που και ποιος το είπε, αλλά πολύ
μου άρεσε. Το νόημα της φράσης ήταν περίπου ως εξής. «Προσπάθησε! Αν αποτύχεις,
προσπάθησε ξανά!» Διαβάζοντας όμως στις εφημερίδες την αναγγελία για την
επανεκκίνηση των σχολικών προγραμμάτων ενισχυτικής διδασκαλίας, άλλαξα γνώμη.
Το «προσπάθησε ξανά» μου φαίνεται κάπως, σαν κάτι να του λείπει. Να έλεγε
δηλαδή «βρες που έκανες λάθος και προσπάθησε ξανά!». Μοιάζει αυτονόητη η
προσθήκη και όντως έτσι είναι. Έτσι θα ήταν βεβαίως σε μια κανονική χώρα στην
οποία οι θεσμοί λειτουργούν με την στοιχειώδη κοινή λογική. Με τα αυτονόητα
δηλαδή. Στην δική μας όμως περίπτωση, τα αυτονόητα απουσιάζουν από την σκέψη
των θεσμικών παραγόντων που λαμβάνουν σημαντικές αποφάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση,
πριν την εξαγγελία μια νέας εκδοχής για την ενισχυτική διδασκαλία θα έπρεπε να
δοθεί μια απάντηση στο ερώτημα «γιατί απέτυχαν οι προηγούμενες προσπάθειες»;</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το νέο πρόγραμμα θα κοστίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια
περιουσία. Πενήντα εκατομμύρια ευρώ. Τα παίρνουμε από τους «τοκογλύφους» της Ε.Ε.
Μας τα χαρίζουν για να είμαστε ακριβείς, δεν τα δανείζουν. Είναι από το ΕΣΠΑ,
το πρόγραμμα χρηματοδότησης της προσπάθειας ανάπτυξης στην χώρα. Ίσως το γεγονός
ότι τα χρήματα αυτά δεν τα «κερδίσαμε με τον ιδρώτα μας» να εξηγεί και την
ευκολία με την οποία τα ξοδεύουμε χωρίς πολύ πολύ σκέψη. Χωρίς δηλαδή να
εξασφαλίσουμε ότι θα πιάσουν τόπο.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο νέο πρόγραμμα υπολογίζεται ότι θα απασχοληθούν περίπου
7.000 αδιόριστοι, αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Αυτό είναι όντως πολύ σημαντικό
αλλά θα ήταν ακόμα πιο σημαντικό εάν: </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
-<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Όσοι απασχοληθούν είναι
άνεργοι.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">-Αυτοί που θα μπουν στις
τάξεις μπορούν να κάνουν την δουλειά. Οι ακατάλληλοι να αποχωρούν και οι κατάλληλοι
να κερδίζουν «πόντους» για μόνιμο διορισμό.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">-Αυτό που θα γίνεται στις
αίθουσες να κερδίσει την εμπιστοσύνη των μαθητών.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από όλα αυτά, τίποτα δεν είχε επιτευχθεί στις προηγούμενες
προσπάθειες. Τουλάχιστον όχι σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό. Το νέο πρόγραμμα ακολουθεί
την ίδια δοκιμασμένη αλλά αποτυχημένη φιλοσοφία. Οι αλλαγές που έχουν γίνει
στον τρόπο οργάνωσης, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τις αιτίες που παράγουν
αποτυχία αλλά επιτείνουν το πρόβλημα. Η νέα δομή προβλέπει την ίδρυση Σχολικών
Κέντρων Ενισχυτικής Διδασκαλίας τα οποία θα καλύπτουν μια ομάδα σχολείων. Αν σε
κάποιους ακούγεται ως μια νέα, φρέσκια ιδέα θα τους υπενθυμίσουμε τα «Μεταλυκειακά
Κέντρα», την ιδέα που υλοποιήθηκε στα πρώτα χρόνια της «Αλλαγής», στα χρόνια που
ακολούθησαν δηλαδή το 1981 και την σοσιαλιστική εκδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η απομάκρυνση της ενισχυτικής διδασκαλίας από την σχολική
μονάδα με την υπαγωγή της στα «Κέντρα» είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που
χρειαζόμαστε. Τα «Κέντρα» εντείνουν το «απρόσωπο» , το «γραφειοκρατικό», το
γκρίζο «δημοσιοϋπαλληλικό» και φυσικά το «πελατειακό». </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Το «προϊόν» που θα βγάλουμε
στην αγορά, έχει μόνο ένα προσόν, είναι δωρεάν. Αρκεί αυτό; Ίσως ποντάρουμε
στην οικονομική κρίση και στην φτώχεια. Αλλά όπως λέγανε οι παλαιότεροι «το
φτηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι»</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΥΓ. </div>
<div class="MsoNormal">
Σε προηγούμενο σημείωμα, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Οι καλές ιδέες πεθαίνουν νέες, στο δημόσιο
σχολείο»</div>
<div class="MsoNormal">
είχα γράψει:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
Ας υποθέσουμε ότι το κράτος, μη
εμπιστευόμενο τον δημόσιο τομέα, απευθύνει δημόσια πρόσκληση εκδήλωσης
ενδιαφέροντος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για την ίδρυση κρατικών
φροντιστηρίων με ιδιωτικό μάνατζμεντ. Οι όροι της σύμβασης είναι οι εξής. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 108.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 108.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">1.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Οι μαθητές θα φοιτούν δωρεάν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 108.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 108.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">2.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Το κράτος θα καταβάλλει στον ιδιώτη μόνο τα δίδακτρα
των μαθητών. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 108.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 108.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">3.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Ο ιδιώτης θα οργανώσει το φροντιστήριο όπως θέλει αλλά
με εκπαιδευτικούς που θα προσλαμβάνει κάθε χρόνο το κράτος</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 108.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 108.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">4.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Απολύσεις κατά την διάρκεια του σχολικού έτους δεν θα
γίνονται.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 108.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 108.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">5.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Κάθε χρόνο οι καθηγητές θα αλλάζουν γιατί όλοι πρέπει
να δουλέψουν και να κολλήσουν ένσημα. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
Υπάρχει έστω και μία πιθανότητα
να βρεθεί ιδιώτης, έχων σώας τας φρένας, να ενδιαφερθεί για το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">project</span>; </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-3336054944820836682013-02-09T13:21:00.002-08:002013-02-09T15:12:13.482-08:00Η "ποθούμενη" ανάπτυξη και ο ρόλος των ΑΕΙ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<i>του Γιώργου Παπαμώκου</i><b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://images.newsnow.gr/19/195610/eggrafes-se-aei-kai-tei-1-315x236.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://images.newsnow.gr/19/195610/eggrafes-se-aei-kai-tei-1-315x236.jpg" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center; text-indent: 14.2pt;">
<b><u><span lang="EL">Η «ποθούμενη» ανάπτυξη και<span> </span>ο ρόλος των ΑΕΙ</span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Στα
τέλη του 2008 ήταν πια εμφανές στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους ότι το
τσουνάμι της<span> </span>οικονομικής κρίσης
2007-2008 έστελνε τρία σφοδρά ισοπεδωτικά κύματα και στη χώρα μας: κρίση
εμπιστοσύνης, κρίση δανεισμού, κρίση χρέους. Η τότε πολιτική ηγεσία της
χώρας<span> </span>έδωσε ρεσιτάλ ανευθυνότητας (με
ελάχιστες εξαιρέσεις ορισμένων σοβαρών πολιτικών) και ξεσκέπασε την τραγική της
ανεπάρκεια. Η λαϊκή ρήση που περιγράφει την ανευθυνότητα και ανικανότητα του
πολιτικού κόσμου και κυρίως την τότε κυβέρνηση του Κ.<span> </span>Καραμανλή όσο και την μετέπειτα κυβέρνηση του
Γ. Παπανδρέου είναι η γνωστή σε όλους:<span>
</span>«Εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν». Πράγματι ενώ μεγάλες
οικονομίες έδειχναν μεγάλα σημάδια κρίσης, <span> </span>η χώρα μας αρμένιζε σαν μια μικρή βαρκούλα
αμέριμνα στον ωκεανό της μεγαλύτερης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης μετά από
αυτή του 1929. Απέτυχε πανηγυρικά να προβλέψει την κρίση εμπιστοσύνης που θα
δημιουργούσε η ίδια η κυβέρνηση με τους χειρισμούς της τόσο το 2004 όσο και την
κρίσιμη περίοδο 2007-2010 (θυμηθείτε τη δήλωση του κ. J. C. Juncker<span> </span>το φθινόπωρο του 2009:<span> </span></span>“The game is over. We need serious
statistics”).<span> <span lang="EL">Η αναπόφευκτη μετατροπή
της κρίσης δανεισμού σε κρίση χρέους και ο φαύλος κύκλος στον οποίο θα
εισερχόμαστε έγιναν αντιληπτά πολύ μετά την επέλασή τους στην Ελληνική
οικονομία από τους κυβερνώντες.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Τα
καταστροφικά αποτελέσματα της επερχόμενης οικονομικής κρίσης είναι ασφαλώς
συνάρτηση και των πολιτικών χειρισμών των εκάστοτε ηγεσιών των χωρών κατά τη
διάρκεια της κρίσης και όχι μόνο των παλιών αμαρτιών του πολιτικού συστήματος.
Ο λαός έχει την αίσθηση ότι η τότε πολιτική ηγεσία<span> </span>κατάφερε να μεγιστοποιήσει αντί να
ελαχιστοποιήσει τις ζημιές. Για το κατόρθωμά της αυτό καλείται σε διεθνή
φόρα<span> </span>να εξηγήσει τους χειρισμούς της για
να μαθαίνουν οι άλλοι από τα λάθη των δικών μας κυβερνητών. Κάτι που, όπως ο
ίδιος δήλωσε άλλωστε, κάνει και ο τωρινός υπουργός επί των οικονομικών:
«Μαθαίνω από τα λάθη των προκατόχων μου...»!<a href="https://mail.google.com/mail/u/0/?shva=1#13cc101806b8d985__edn1" name="13cc101806b8d985__ednref1" title=""><span><span><span><span lang="EL" style="font-family: Cambria; font-size: 12.0pt;">[1]</span></span></span></span></a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Και
ενώ οι δικοί μας πολιτικοί ακόμη μαθαίνουν από τα λάθη των προηγούμενων
πολιτικών ηγετών<span> </span>μας αντί να σχεδιάζουν
ταχύτατα πολιτικές <b><u>άμυνας και
αντεπίθεσης της χώρας</u></b>, κάποιες άλλες ηγεσίες, εντοπίζοντας την αδυναμία
της χώρας μας στην ίδια της την ηγεσία<a href="https://mail.google.com/mail/u/0/?shva=1#13cc101806b8d985__edn2" name="13cc101806b8d985__ednref2" title=""><span><span><span><span lang="EL" style="font-family: Cambria; font-size: 12.0pt;">[2]</span></span></span></span></a><span> </span>σχεδιάζουν το μέλλον μας: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Ήδη
από τα τέλη του 2009, αρχές του 2010 η Γερμανίδα καγκελάριος έθετε στο τραπέζι
το θέμα της δομής της παγκόσμιας οικονομίας στην οποία η Κίνα παράγει, πουλάει
και συσσωρεύει πλεονάσματα, και η Ευρώπη με τις ΗΠΑ δανείζονται και
καταναλώνουν. Ο προβληματισμός αυτός για τους γνωρίζοντες τη γερμανική πολιτική
σκέψη και πρακτική σήμαινε ότι οι Γερμανοί, σε συνεργασία με μέρος του
ανεπτυγμένου ευρωπαϊκού Βορρά, εργαζόταν για να εφαρμόσουν ένα σχέδιο
αντιμετώπισης της κρίσης βασισμένο κυρίως στις ανάγκες των οικονομιών τους. Αν
μελετήσει κανείς συστηματκά τις δηλώσεις<span>
</span>της Γερμανικής ηγεσίας η οποία τελευταίως συμπεραίνει ότι ... «με την
Ελλάδα είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα» και ότι .. «βρισκόμαστε όλοι σε μια <b>ενιαία αγορά»</b>, <span> </span>τότε ακόμη και αυτοί που έχουν άγνοια
στοιχειωδών οικονομικών δεδομένων μπορούν να αντιληφθούν ότι ενώ η δική μας
ηγεσία παλεύει να κρατήσει το κεφάλι πάνω από το νερό, οι άλλες ηγεσίες έχουν
ήδη σχεδιάσει τη νέα δομή της οικονομίας παγκοσμίως και προσπαθούν να την
εφαρμόσουν: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Στην
Ευρώπη φαίνεται να δημιουργούνται δύο τουλάχιστον οικονομικές ζώνες: Η πρώτη
ζώνη θα αποτελείται από χώρες που είναι οικονομικά ισχυρές ενώ η δεύτερη ή και
τρίτη ζώνη στην οποία μας έχουν κατατάξει προβλέπεται να υποστεί μερική ως
πλήρη κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων και να μετατραπεί σε πεδίο φτηνού
εργατικού δυναμικού.<span> </span>(Αυτό φυσικά δεν
σημαίνει ότι και στις ισχυρές οικονομίες δεν θα υπάρχουν χαμηλοί μισθοί για μια
εξειδικευμένα άτομα.) Η ανάπτυξη που θα έρθει(;) πολλοί ευελπιστούν ότι θα
μετατρέψει τη χώρα σε «οικονομικά ανεξάρτητο» κράτος, όσο αυτό μπορεί να
ευσταθεί σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, με την προϋπόθεση του νέου
κουρέματος του χρέους.<span> </span>Με το νέο κούρεμα
του επίσημου χρέους, <b>την περαιτέρω
μείωση των μισθών και την μείωση έως μηδενισμού των φόρων για νέες και μεγάλες
επιχειρήσεις – επενδύσεις από το εξωτερικό</b> πολλοί προβλέπουν ότι θα
ξεκινήσει ένα τσουνάμι ανάπτυξης στη χώρα.<span>
</span>Θα είναι όμως το κράτος αλήθεια οικονομικά ανεξάρτητο; Και το τσουνάμι
επενδύσεων θα ενεργοποιηθεί; Και αν ενεργοποιηθεί τι ακριβώς επιπτώσεις θα
έχει;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Δυστυχώς
για εμάς, και εδώ υποκρύπτεται σοβαρός κίνδυνος μόνιμης υποβάθμισης του
βιωτικού επιπέδου των Ελλήνων, οι κλάδοι που σκέφτονται να επενδύσουν, αν
επενδύσουν, στην Ελλάδα είναι πολύ καλά μελετημένοι. Το έχουν ξανακάνει και θα
το ξανακάνουν πολύ πιο σωστά αυτή τη φορά όσο οι δικοί μας πολιτικοί τριγυρνούν
με ένα ποτηράκι ουίσκι κα με ένα πλατύ χαμόγελο αυτοικανοποίησης στα διεθνή
οικονομικά φόρα και αυτολιβανίζονται. Οι οποίοι<span>
</span>φαίνεται να είναι εντελώς ανίδεοι από την γραμμή παραγωγής των μεγάλων
βιομηχανιών της Ευρώπης και τους κρίσιμους κρίκους της αλυσίδας που είναι
ικανοί να δημιουργήσουν και να καθοδηγήσουν τους υπόλοιπους κρίκους παραγωγής. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Τι
θα κάνουν οι παραπάνω κλάδοι; Θα κρατήσουν το κρίσιμο μέρος της παραγωγής αλλά
και κυρίως το κρίσιμο<span> </span>ανθρώπινο
επιστημονικό δυναμικό στις χώρες της πρώτης ζώνης και θα κάνουν την Ελλάδα χώρα
συναρμολόγησης των τελικών προϊόντων. Κάτι που κάνει την Ελλάδα ισοδύναμη της
Ταιβάν, του Βιετνάμ,<span> </span>της Βουλγαρίας σε
ότι αφορά τους κρίκους της παραγωγής. Όμως το κρίσιμο επιστημονικό δυναμικό που
προτυποποιεί νέα προιόντα και τρέχει τις γραμμές παραγωγής και ποιότητας,
τρέχει τα ίδια τα εργοστάσια της κάθε βιομηχανίας θα παραμείνει στις χώρες της
πρώτης ζώνης. Και αυτά δεν είναι δικές<span>
</span>μου εκτιμήσεις. Είναι γνώμες ανθρώπων που εργάζονται <span> </span>στην παγκόσμια και στη Γερμανική βιομηχανία,
που γνωρίζουν τα λάθη τους και την τωρινή πολιτική της η οποία πρεσβεύει ότι σε
καμία περίπτωση δεν θα ξαναπάθει ότι έπαθε όταν μετέφερε τεχνογνωσία στην Κίνα.
<span> </span>Αντίθετα, είναι πολύ ευέλικτες σε ότι
αφορά τη μεταφορά κεφαλαίων για αποφυγή φορολογίας. (Για του λόγου το αληθές οι
αγγλομαθείς ας ρίξουν μια ματιά<span> </span>στον
παρακάτω σύνδεσμο:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<a href="http://www.independent.ie/business/irish/google-pays-just-014-tax-in-seven-years-3319796.html" target="_blank"><span lang="EL" style="font-size: 8.0pt;">http://www.independent.ie/<wbr></wbr>business/irish/google-pays-<wbr></wbr>just-014-tax-in-seven-years-<wbr></wbr>3319796.html</span></a><span lang="EL">) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Παρ’
όλα αυτά, η χώρα μας, ακόμα και τώρα, έχει τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα σε
ότι αφορά τον τουρισμό και υπό προυποθέσεις τον πρωτογενή τομέα. Αυτά δεν θα ακολουθήσουν
ένα αυτοσυνεπή κύκλο παραγωγής εθνικού πλούτου: Απαιτείται εθνικό στρατηγικό
αναπτυξιακό σχέδιο αλλιώς για άλλη μια φορά θα βλέπουμε γειτονικά ή
ανταγωνιστικά τουριστικά κράτη να κερδίζουν ακόμη και την παραδοσιακή μας
πελατεία αλλά και να εξάγουν περισσότερα προϊόντα από την παραγωγή του
πρωτογενούς τομέα που ανέθακαθεν θεωρούνταν κυρίαρχα στην ελληνική παραγωγή.
Άλλα εμφανή πλεονεκτήματα αποτελούν η ναυτιλία και η ενέργεια.<span> </span>Οι σκέψεις μου σε αυτούς τους τομείς θα
αναλυθούν σε άλλα άρθρα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Το
κυρίαρχο ερώτημα που τίθεται σήμερα στους κυβερνήτες μας είναι;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Πως
θα απαντήσετε σε αυτό το σχέδιο; </span><span style="font-family: "\00ff2d\00ff33 \00660e\00671d","serif";">Π</span><span lang="EL">οιο είναι το εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την
ανοικοδόμηση της χώρας σε σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα και με ανθρωπίνως αποδεκτά
κριτήρια διαβίωσης για τους εργαζόμενους πολίτες της;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Σε
αυτό το ερώτημα σημαντικό ρόλο μπορούν να παίξουν τα Πανεπιστήμια, τα
Πολυτεχνεία και τα ΤΕΙ<span> </span>της χώρας το
καθένα με τον δικό του τρόπο. Είναι σημαντικό να εννοήσουν όλοι ότι η <b><u>Τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένα από τα
πιο ισχυρά εργαλεία<span> </span>στο σχέδιο που θα
πρέπει ήδη να είχε έτοιμο η χώρα για να απαντήσει στις προκλήσεις των καιρών.</u></b>
<b><u>Μέσα από τα ΑΕΙ, και σε συνεργασία με
δημιουργικές δυνάμεις της χώρας που είναι σιωπηλές αλλά συνεχίζουν να
δημιουργούν</u></b>, <b><u>αλλά και αυτές
που παραμένουν αδρανείς λόγω ανεργίας</u></b> θα πρέπει να ξεπηδήσει μια
δυναμική<span> </span>που θα οραματιστεί, θα
σχεδιάσει και θα υλοποιήσει ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Το
σχέδιο Αθηνά δίνει τη δυνατότητα στην πολιτική ηγεσία του τόπου να ανασχεδιάσει
τον χάρτη τον ΑΕΙ, <b><u>να προσανατολίσει εκπαιδευτικά
και<span> </span>εργασιακά τη<span> </span>νέα γενιά και να αναδιατάξει κρίσιμο
επιστημονικό δυναμικό της χώρας, αλλά φοβάμαι ότι αυτή δεν το έχει αντιληφθεί ή
το βλέπει μόνο ως μια οικονομική υποχρέωση απέναντι στην τρόικα.</u> </b>Ο
χάρτης των ΑΕΙ θα πρέπει να ανασχεδιαστεί. Αλλά θα πρέπει να ανασχεδιαστεί με
βάση τις ανάγκες τις χώρας στην παρούσα οικονομική κατάσταση και όχι τίποτε
άλλο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Το
επίπεδο και η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης για κάποια από τα πολλά
τμήματα ΤΕΙ και Πανεπιστημίων θα πρέπει να προσαμοστεί στις ανάγκες και στους
προσανατολισμούς ανάπτυξης ενός καλά μελετημένου σχεδίου ανοικοδόμησης της
χώρας. Αυτό απαιτεί συνεργασία και εξαντλητική διευρεύνηση από την πολιτεία των
προθέσεων κα των δυνατοτήτων των <span> </span>φορέων
διοίκησης, αυτοδιοίκησης και παραγωγής αλλά και μιας ακριβούς εικόνας των
δυνατοτήτων της ακαδημαϊκής κοινότητας καθώς και μια αίσθηση της δυναμικής της κάθε
περιοχής. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν φαίνεται να υπάρχει ενώ οι τοπικοί άρχοντες
φαίνεται να μην έχουν συνέλθει από τη μέθη της προηγούμενης περιόδου κατά την
οποία το δανεικό χρήμα έτρεχε άφθονο και οδήγησε στην ίδρυση πολλών μη
αναγκαίων Τμημάτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ και ταυτόχρονα έκανε κάτι χειρότερο:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Μετέτρεψε
την σημερινή νεολαία σε στρατό ανέργων αφού με ένα «χαρτί» (πτυχίο ή δίπλωμα
ΑΕΙ) στο χέρι η πλειοψηφία αρνούνταν μέχρι σήμερα να εργαστεί σε οτιδήποτε άλλο
εκτός από δουλειά γραφείου στο δημόσιο κατά πρώτη και τελεταία προτίμηση. <span> </span>Ας μην αναφερθούμε στην τεχνική εκπαίδευση η
οποία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και σημαντικά υποβαθμισμένη αλλά και τόσο
αναγκαία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Φαίνεται
ότι η κυβέρνηση καρκινοβατεί. (ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΗΣ<span> </span>ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΙΣΧΥΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΕΡΕΙΣΜΑΤΑ ΤΗΝ
ΟΔΗΓΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ). Το σχέδιο ετοιμάστηκε, ως συνήθως, βιαστικά, με τεράστια
καχυποψία για τους φορείς που θα έπρεπε να συμμετέχουν στο διάλογο, οπότε
μοιραία και με μαθηματική βεβαιότητα θα προκριθούν μικροσυμφέροντα παραγόντων
και παραγοντίσκων που θα πείσουν τον πρωθυπουργό οτι εργάζονται για το καλό του
λαού.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Η
ανασχεδίαση του ακαδημαϊκού χάρτη όμως, ίσως αποδειχθεί σημαντικό εργαλείο σε
ένα νέο σχέδιο ανοικοδόμησης της χώρας και μπορεί να αυξήσει τις όποιες
πιθανότητες έχουμε να «γυρίσουμε το παιγνίδι» με βάση την παραγωγή νέας γνώσης
και τεχνογνωσίας. Πως:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Στη
σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία τις εξελίξεις τις οδηγούν σε μεγάλο μέρος
οι πρωτοβουλίες ανθρώπων και εταιρειών στη νέα και υψηλή τεχνολογία. (</span>Google
<span lang="EL">και Facebook είναι τα γνωστά
μεγαθήρια – παραδείγματα, υπάρχουν όμως και πολύ πιο μικρά ελληνικού
ενδιαφέροντος και μάλιστα μακριά από το οικονομικό κέντρο της χώρας: </span><a href="http://www.rgcc-genlab.com/" target="_blank"><span lang="EL">http://www.rgcc-genlab.com/</span></a><span lang="EL"> )</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span> </span>Οι ανεπτυγμένες χώρες και οι βιομηχανίες τους δεν
είναι πια εύκολο να περιορίσουν την ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών
στα στενά όρια των κρατών τους ή των ζωνών επιρροής τους αρκεί και οι Ελληνικές
κυβερνήσεις να έχουν την απαραίτητη πολιτική βούληση και τον κατάλληλο
σχεδιασμό. <span> </span>Βέβαια οι ίδιες οι
βιομηχανίες μέσα από την ανάπτυξη πατεντών και τη διαφύλαξη της εκμετάλλευσής<span> </span>τους μέσα από έναν στρατό δικηγόρων δεν θα
εκχωρήσουν μερίδιο στην αγορά τόσο εύκολα. Ένα δεύτερο δε όπλο τους είναι η
εξαγορά μικρών αλλά πολύ ελπιδοφόρων εταιρειών με καινοτόμα προϊόντα.<span> </span>Αν όμως η Ελληνική πολιτεία μπορέσει να
προσφέρει ένα ασφαλές και ανταγωνιστικό περιβάλλον (γράφω ή ονειρεύομαι;) για
την γέννηση τέτοιων επιχειρήσεων τότε θα μπορούμε βάσιμα να ελπίζουμε ότι στη
χώρα θα μπορέσουν να αναπτυχθούν τετοιες εταιρείες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span> </span>Μπορεί η<span>
</span>πολιτεία να αξιοποιήσει το νέο και καλά εκπαιδευμένο επιστημονικό
προσωπικό της χώρας (και όχι αυτό με το οποίο συνήθως συναναστρέφεται στους
διαδρόμους των υπουργείων αλλά ούτε και αυτό που αναδεικνύει την παθογένεια του
Ελληνικού συστήματος<span> </span>μέσα από τον
νεποτισμό και την κομματοκρατία στα ΑΕΙ) και να επενδύσει στη "νέα
επιχειρηματικότητα" υψηλής τεχνολογίας και γνώσης; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Μια
ουσιαστική πρωτοβουλία θα είναι για παράδειγμα η στοχευμένη επένδυση σε
τεχνοβλαστούς, <span> </span>και αναφέρομαι σε αληθινούς
και όχι τους τεχνοβλαστούς των απατεώνων (που είχαν ως αποτέλεσμα την καταλήστευση
ευρωπαϊκών κονδυλιών και μηδενικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα). Υπό προϋποθέσεις,
είναι πιθανό σε εύλογο χρονικό διάστημα να δούμε ως αποτέλεσμα, σημαντικό
αριθμό δυναμικών μικρών και μεσαίων (γιατί όχι και μεγάλων) επιχειρήσεων
διεθνούς βεληνεκούς. Και αυτό θα έρθει ως συνάρτηση και της βελτίωσης της
δημόσιας διοίκησης και του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και των υποδομών της
χώρας. Το Ελληνικό επιστημονικό δυναμικό δηλώνει παρόν με πολλές ικανότητες,
γνώσεις σε τεχνολογίες αιχμής, και βρίσκεται τόσο στα Ελληνικά Πανεπιστήμια όσο
και διεσπαρμένο σε ολόκληρη την Ευρώπη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Το
ερώτημα προς την πολιτική ηγεσία είναι: Είσται ικανοί να το αξιοποιήσετε;
Δυστυχώς αν ρωτήσει κανείς<span> </span>τους Έλληνες
πολίτες θα απαντήσουν ΟΧΙ. Και αυτό είναι απογοητευτικός παράγοντας και για
τους ίδιους τους πολιτικούς. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε αυτούς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL">Για
όλους τους παραπάνω λογους θα πρέπει να εκδηλωθεί<span> </span>μια σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία, ένα κίνημα, <span> </span>το οποίο θα κινητοποιήσει:</span></div>
<div style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span>1.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><u><span lang="EL">Τη μέχρι τώρα σιωπηλή νεολαία της χώρας
που βλέπει να γκρεμίζονται τα όνειρά της και να πληρώνει τις αμαρτίες των
προηγούμενων γενεών</span></u></b><span lang="EL">.
Και εννοώ τους ανθρώπους που φοιτούν ακόμη στα ΑΕΙ ή είναι μαθητές και τους
νέους που έχουν αποφοιτήσει από οποιαδήποτε βαθμίδα εκπαίδευσης, είτε είναι
εργαζόμενοι είτε άνεργοι είτε είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ είτε όχι.</span></div>
<div style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span>2.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><u><span lang="EL">Μια νέα κρίσιμη μάζα ανθρώπων, σε πολιτικό
επίπεδο, που θα πρέπει να έχει σχέση με την παραγωγή, τη δημιουργία και να έχει
αποδεδειγμένο έργο στην εργασία του είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό
τομέα.</span></u></b><span lang="EL"> Δεν θα πρέπει
όμως να προέρχεται κατ' ανάγκην από την τωρινή αποτυχημένη αστική τάξη της
Ελλάδος και εννοώ τις φατρίες της τρέχουσας πολιτικής τάξης.</span></div>
<div style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span>3.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><u><span lang="EL">Μια νέα ομάδα διανόησης που θα μπορέσει να
καθοδηγήσει ιδεολογικά και πολιτικά το κίνημα,</span></u></b><span lang="EL"> που δεν θα κυριαρχείται από νεποτισμό,
παρεοκρατία, δεν θα έχει σκοπό την κατάληψη της εξουσίας πάση θυσία αλλά θα
λειτουργήσει ως μια νέα "Φιλική Εταρεία" χωρίς βέβαια τους
μυστικισμούς που περιέβαλλαν την ιστορική μας Φιλική Εταιρεία και τις λεγόμενες
"αόρατες αρχές" πρακτικές με τις οποίες είμαι κάθετα αντίθετος σε
αυτή την ιστορική στιγμή όσο και αν αυτές ήταν απολύτως δικαιολογημένες την
ιστορική περίοδο της τουρκοκρατίας.</span></div>
<div style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span>4.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><b><u><span lang="EL">Όλους όσους θέλουν να βοηθήσουν να
ξαναχτιστεί η χώρα</span></u></b><span lang="EL">
και καταλαβαίνουν ότι το κοινό καλό είναι κοινό για όλους ενώ ο ατομισμός
και η διαπλοκή μάς οδηγεί σε κατάρρευση. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span> </span>Τα παραπάνω θα πρέπει να γίνουν άμεσα μια
και είμαστε σε ένα είδος «εμπόλεμης κατάστασης»: Οικογένειες με δύο και
τέσσερις ανέργους (π.χ. δύο γονείς άνεργοι και παιδιά σε ηλικίες 22 και 25 ετών
επίσης άνεργα) αγγίζουν τα όρια της απελπισίας καθημερινά, είναι στην πρώτη
γραμμή μάχης και πολλές από αυτές τις οικογένειες τη χάνουν καθημερινά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EL"><span> </span><span> </span>Και
δυστυχώς οι επί χρόνια επαγγελματίες πολιτικοί αλλά και ορισμένες συντεχνίες
του δημοσίου, όσο και οι υπερπλουτίσαντες κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που
μίζωναν χρόνια την πολιτική ελίτ για να παίρνουν έργα δεν μπορούν να καταλάβουν
το δράμα αυτών των οικογενειών. Δυστυχώς η παροιμία «ο χορταμένος τον νηστικό
δεν τον πιστεύει» είναι τραγικά επίκαιρη για πολλούς από όσους κατέχουν θέσεις
ευθύνης και μας διοικούν. <span> </span>Μήπως πρέπει
να φύγουν γοργά - γοργά; </span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span lang="EL">Με εκτίμηση</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span lang="EL">Γιώργος Παπαμώκος</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span lang="EL">Χημικός </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Ευχαριστώ τον Γ. Θυφρονίτη,<span> </span>Αναπλητωτή Καθηγητή του Τμήματος Βιολ.
Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για τα σχόλια στην αρχική
έκδοση του άρθρου τα οποία και προσπάθησα να ενσωματώσω.</span></div>
<br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div>
<a href="https://mail.google.com/mail/u/0/?shva=1#13cc101806b8d985__ednref1" name="13cc101806b8d985__edn1" title=""><span><span><span><span style="font-family: Cambria; font-size: 12.0pt;">[1]</span></span></span></span></a> <a href="http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=493584" target="_blank">http://www.tovima.gr/finance/<wbr></wbr>article/?aid=493584</a><span lang="EL"></span><br />
</div>
<a href="https://mail.google.com/mail/u/0/?shva=1#13cc101806b8d985__ednref2" name="13cc101806b8d985__edn2" title=""><span><span><span><span style="font-family: Cambria; font-size: 12.0pt;">[2]</span></span></span></span></a><span> <span lang="EL">(Δες δηλώσεις Γερμανού υπ. </span></span><span style="font-family: "\00ff2d\00ff33 \00660e\00671d","serif";">Ο</span><span lang="EL">ικονομικών κ. Σόιμπλε:
Στην Ελλάδα αυτοί που απέτυχαν είναι η πολιτική ελίτ της χώρας)</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-18118802912339619982013-02-06T10:58:00.000-08:002013-02-06T10:58:03.515-08:00Το σχέδιο "Αθηνά" και η Περιφέρεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.hellinon.net/AthensGod.files/image014.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="http://www.hellinon.net/AthensGod.files/image014.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<b>"Η αποδυνάμωση των Ανώτατων
Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων την οποία επιφυλάσσειτο σχέδιο Αθηνά για τη Δυτική Μακεδονία πρέπει να
αναθεωρηθεί."</b></div>
<br />
Η προώθηση της Επιστημονικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης
διαμέσου της αναδιάρθρωσης</div>
<div class="MsoNormal">
του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας κρίνεται αναγκαία και πρέπει
να στηρίζεται σε ακαδημαϊκά και</div>
<div class="MsoNormal">
αναπτυξιακά κριτήρια.</div>
<div class="MsoNormal">
• Η ενιαία εφαρμογή των ακαδημαϊκών κριτηρίων σε όλα τα
Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα</div>
<div class="MsoNormal">
αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιτυχημένη
εφαρμογή της εκπαιδευτικής</div>
<div class="MsoNormal">
μεταρρύθμισης και την κοινωνική αποδοχή. Ωστόσο, στο
προτεινόμενο ‘Σχέδιο Αθηνά’ υπάρχουν</div>
<div class="MsoNormal">
ανακολουθίες και ανισομέρεια στην εφαρμογή των ακαδημαϊκών
κριτηρίων, γεγονός το οποίο</div>
<div class="MsoNormal">
καθιστά δυσχερή την αποδοχή του με τη μορφή που έχει.</div>
<div class="MsoNormal">
• Τα ΑΕΙ, εκτός από τις αυτονόητες λειτουργίες της
εκπαίδευσης και της διεξαγωγής έρευνας,</div>
<div class="MsoNormal">
επιτελούν και έναν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη
των περιφερειών στις οποίες</div>
<div class="MsoNormal">
δραστηριοποιούνται. Η μεταστροφή που πραγματοποιείται προς
μια οικονομία ‘εντάσεως</div>
<div class="MsoNormal">
γνώσης’ επιτείνει την αναγκαιότητα συνεισφοράς της ανώτατης
εκπαίδευσης στην ανάπτυξη. Τα</div>
<div class="MsoNormal">
περιφερειακά ΑΕΙ συμβάλλουν στη δημιουργία και υιοθέτηση
καινοτομιών κατά την παραγωγική</div>
<div class="MsoNormal">
διαδικασία και διευκολύνουν τη διάχυσή τους σε διάφορους
κλάδους της τοπικής οικονομίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Παράλληλα υποβοηθούν την ανάπτυξη του κοινωνικού κεφαλαίου
στις περιοχές που είναι</div>
<div class="MsoNormal">
εγκατεστημένα.</div>
<div class="MsoNormal">
Θεωρώντας ως δεδομένα: α) το στρατηγικό στόχο της περαιτέρω
οικονομικής ανάπτυξης</div>
<div class="MsoNormal">
περιφερειών της χώρας με εμφανή υστέρηση, όπως η Δυτική Μακεδονία
και β) τη δυνατότητα που</div>
<div class="MsoNormal">
υπάρχει για τη δημιουργία Ευρωπαϊκών Συμπράξεων Καινοτομίας
με τη συμμετοχή των ΑΕΙ, των</div>
<div class="MsoNormal">
ερευνητικών κέντρων και των παραγωγικών φορέων, οι οποίες θα
συνεισφέρουν στη παραγωγική</div>
<div class="MsoNormal">
ανασυγκρότηση της περιφέρειας, προκαλεί ανησυχία η κατάργηση
της αυτοδυναμίας του Πανεπιστημίου</div>
<div class="MsoNormal">
και η συρρίκνωση και χωρίς σαφή κριτήρια μετακίνηση και
κατάργηση τμημάτων του Τεχνολογικού</div>
<div class="MsoNormal">
Εκπαιδευτικού Ιδρύματος της περιφέρειας.</div>
<div class="MsoNormal">
Με ποιο τρόπο η ενέργεια αυτή θα οδηγήσει στην ‘Προώθηση της
Έρευνας και της Καινοτομίας</div>
<div class="MsoNormal">
και τη σύνδεση με την Αγορά Εργασίας, την Επιχειρηματικότητα
και την Οικονομική Γεωγραφία της Χώρας’ που αποτελεί διατυπωμένο στόχο του σχεδίου Αθηνά; Η
Δυτική Μακεδονία πρέπει να ενισχύσειτη συνεισφορά της στην οικονομική γεωγραφία της χώρας
ειδικότερα στον πρωτογενή τομέα και στοντομέα της ενέργειας και να διαφυλάξει τον προωθητικό ρόλο
που μπορούν να διαδραματίσουν τα ΑΕΙ σεαυτή την προσπάθεια. <b>Η αποδυνάμωση των Ανώτατων
Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων την οποία επιφυλάσσειτο σχέδιο Αθηνά για τη Δυτική Μακεδονία πρέπει να
αναθεωρηθεί.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κατερίνα Μέλφου</div>
<div class="MsoNormal">
Αν. Καθηγήτρια,Τμήμα Εμπορίας & Ποιοτικού Ελέγχου Αγρ. Προϊόντων</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-65793368788957299782013-01-31T13:43:00.000-08:002013-02-06T10:42:25.427-08:00Η «ανώριμη» κοινωνία, το κράτος «κηδεμόνας» και το αυγό του Κολόμβου στην εκπαίδευση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://ikariaki.gr/wp-content/uploads/2012/09/%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="http://ikariaki.gr/wp-content/uploads/2012/09/%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η συμπεριφορά του
Ρωμιού καθορίζεται αταβιστικά βάσει δεσμών αίματος, τόπου ή συντεχνίας, ώστε να
μεγαλώνει χωρίς να ωριμάζει … η δημοσιονομική κρίση είναι προϊόν της αντιπαλότητας
του Ρωμιού με το κράτος, το στενό συμφέρον της οικογένειας και της «παρέας»
έχει στην συνείδησή του απόλυτο προβάδισμα, αποκτά διαστάσεις ηθικής αξίας με
κύρος καθολικό. ( Στέλιος Ράμφος: Η λογική της παράνοιας )</i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Το
εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι το πλέον συγκεντρωτικό στην ΕΕ. Από τις
αποφάσεις που αφορούν σε ένα σχολείο, μόνο το φτωχό 5% λαμβάνεται από αυτό. Η
τοποθέτηση εκπαιδευτικών, ο ορισμός διευθυντών, τα προγράμματα σπουδών, τα
σχολικά βιβλία, η ενισχυτική διδασκαλία, όλες οι ζωτικές αποφάσεις που
καθορίζουν την απόδοση μιας σχολικής μονάδας, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα
της κεντρικής διοίκησης. Οι εκπαιδευτικές κοινότητες είναι «ανώριμες» και έχουν
την ανάγκη «κηδεμονίας».</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Πως θα λυθεί
ο κόμπος; Ποιο στοιχείο του διπόλου πρέπει πρώτα να αναβαθμιστεί. Να
περιμένουμε την ωρίμανση της κοινωνίας ή να κοντύνουμε το μπόι του κηδεμόνα; Το
αυγό του Κολόμβου στην εκπαίδευση!</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η έξοδος
από την κρίση δεν μπορεί να έρθει με την κοινωνία προσκολλημένη στην παιδική
ηλικία. Οι άνθρωποι στη χώρα δεν αισθάνονται πολίτες που είναι συνυπεύθυνοι
(καθένας στο μέτρο που του αναλογεί) για την πορεία των πραγμάτων, αποποιούνται
τις ατομικές τους ευθύνες και τις μεταθέτουν στο κράτος, ταυτόχρονα όμως το
εξαπατούν συστηματικά ή κηρύσσουν «ανυπακοή». Το φαινόμενο δεν είναι παράδοξο,
είναι τυπική συμπεριφορά της κοινωνίας που δεν έχει ενηλικιωθεί. Η «ανώριμη
κοινωνία» και το «κράτος κηδεμόνας» είναι ένα δίπολο στο οποίο ο ένας πόλος
προϋποθέτει τον άλλο. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η έξοδος
από την κρίση δεν μπορεί να έρθει χωρίς η κοινωνία να εμπιστευτεί (και) τις
ατομικές ικανότητες των ανθρώπων που την συναποτελούν οι οποίοι πρέπει επιστρατεύσουν
την <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δημιουργικότητα και τον δυναμισμό
που επιδεικνύουν στο ανοιχτό πέλαγος, όταν βρεθούν εκτός προστασίας. Να
παραδειγματιστούν από πού γίνεται δεκαετίες τώρα, από όσους έκαναν το άλμα και
βρέθηκαν έξω από τα γεωγραφικά μας όρια. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Για να
γυρίσουμε σελίδα και από χώρα υπό κηδεμονία, να γίνουμε κάποια στιγμή μια
κανονική πολιτεία, πρέπει να σκεφτούμε με ποιον τρόπο θα εμφυσήσουμε στους
νέους (κυρίως) ανθρώπους την εμπιστοσύνη στις δημιουργικές τους ικανότητες. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η
χειραφέτηση των (νέων) πολιτών αποτελεί πρωτίστως σκοπό και έργο Παιδείας,
καθήκον και αποστολή του εκπαιδευτικού συστήματος. το οποίο όμως για να
ανταποκριθεί το στο καθήκον πρέπει και αυτό το ίδιο να ξεφύγει από το καθεστώς
ανωριμότητας. Ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί να απελευθερώσει τους μαθητές από την
«παιδική ανευθυνότητα» εάν αυτός μένει κολλημένος σε αυτήν.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η χειραφέτηση
των εκπαιδευτικών (συλλογικών δομών και προσώπων) πρέπει να είναι το
αντικείμενο μακράς πνοής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αυτή η μεταρρύθμιση θα είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μεγάλη συμβολή στον μετασχηματισμό της
κοινωνίας των πελατών σε κοινωνία πολιτών. <span style="mso-tab-count: 1;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Κεντρικό ρόλο
στην δομική αυτή μεταρρύθμιση δεν μπορεί παρά να έχει η προαγωγή των σχολείων από
άβουλα μορφώματα σε «σκεπτόμενους» οργανισμούς. Οι σχολικές μονάδες
αποστερούνται από ζωτικής σημασίας αρμοδιότητες (ευθύνες) , που χωρίς αυτές ακυρώνονται
οι λανθάνουσες δυνατότητες του ανθρώπινου εκπαιδευτικού κεφαλαίου. Οι
εκπαιδευτικοί βυθίζονται στο τέλμα της μετριοκρατίας ισορροπώντας στο
χαμηλότερο επίπεδο ενέργειας, στο οποίο ή γραφειοκρατία <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">υποτίθεται</b> ότι σχεδιάζει και οι σχολικές μονάδες <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">υποτίθεται</b> ότι υλοποιούν. Αυτή η
αδιαφοροποίητη μάζα των χιλιάδων δασκάλων, με την τεράστια αδράνεια που
παρουσιάζει, ακριβώς επειδή είναι ασπόνδυλη,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>είναι η αιτία ( μεταξύ άλλων) για την αποτυχία όσων εκσυγχρονιστικών
προσπαθειών επιχειρήθηκαν. Ένα τεράστιο «στομάχι» τα όξινα υγρά του οποίου
«χωνεύουν» κάθε απόπειρα αλλαγής. Είναι ο λόγος για τον οποίο «<a href="http://paideiasthemata.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html">Οι καλές ιδέες
πεθαίνουν νέες στο δημόσιο σχολείο</a>». </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Το κράτος
παρέχει χωρίς προϋποθέσεις, σε τελική ανάλυση, την πλήρη κάλυψη του οικονομικού
κόστους για την λειτουργία της μονάδας περίπου με τον ίδιο τρόπο που στα
πλαίσια της οικογένειας όλα τα ανήλικα τέκνα απολαμβάνουν απεριόριστη και χωρίς
προϋποθέσεις προστασία. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Αυτός είναι
ο λόγος για τον οποίο δεν έχουν αναπτυχθεί αξιόπιστα εργαλεία αξιολόγησης του
παραγόμενου έργου. Απλώς είναι αχρείαστα! Ποιο νόημα θα είχε αυτή σε ένα
καθεστώς όπου η γραφειοκρατία αποφασίζει για όλα «πριν από αυτούς για αυτούς». </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Σε μέρες
κρίσης όμως το «σύστημα» αντιλαμβάνεται ότι κάτι πρέπει να γίνει, έτσι για
ξεκάρφωμα. Ποια είναι η λύση; Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Εσωτερική αξιολόγηση από
την ιεραρχία του υπουργείου. Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει. Η εσωτερική-ιεραρχική
αξιολόγηση βγάζει από το κάδρο δομές και μηχανισμούς που αποτελούν την μέση και
την κορυφή της εκπαιδευτικής πυραμίδας. Ο φακός της αξιολόγησης εστιάζεται στις
ατομικές επιδόσεις ενός εκάστου εκπαιδευτικού. Όμως ακόμα και στο ποδόσφαιρο
έχουν κατανοήσει ότι η ομάδα παίζει μπάλα όταν έχει καλούς παίχτες, καλό
προπονητή, καλή διοίκηση και υγιές περιβάλλον. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Το σύστημα
αξιολόγησης πρέπει να συνοδεύεται και από εξωτερική, αντικειμενικού τύπου
αξιολόγηση,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που θα μετρήσει, εκτός από
την ατομική επίδοση του εκπαιδευτικού και όλους τους παράγοντες που
μεταμορφώνουν, ένα διακριτό πλήθος μονάδων σε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ομάδα. Η εξωτερική μέτρηση του μαθησιακού αποτελέσματος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα αποκαλύψει τις εγγενείς ανεπάρκειες του
σχολικού μοντέλου που ακολουθούμε. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Τα όργανα
διοίκησης του σχολείου επιλέγονται από την γραφειοκρατία με κομματικό-πελατειακά
κριτήρια. Ικανοί εκπαιδευτικοί προτιμούν την τάξη από το ρόλο του Δ/ντή χωρίς
αρμοδιότητες. Τα αποτελέσματα είναι κατά κανόνα κάτω του μετρίου. Αλλά και στις
περιπτώσεις ( που υπάρχουν αρκετές) στις οποίες επιλέγονται ικανά στελέχη στις
διευθυντικές θέσεις του σχολείου, ποιες δυνατότητες έχουν να επηρεάσουν
δραστικά την σχολική ποιότητα; Όλες οι κρίσιμες αρμοδιότητες οι οποίες
καθορίζουν την αποτελεσματική και ποιοτική λειτουργία του σχολείου ανήκουν στην
κεντρική διοίκηση. Οι δ/ντες των σχολείων είναι ένα απλό γρανάζι. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Στο
σημερινό σχολείο, δάσκαλοι και καθηγητές τοποθετούνται με οργανικές θέσεις «από
τα πάνω». Από την στιγμή που κλείδωσαν οι οργανικές θέσεις, τίποτε δεν μπορεί
να αλλάξει. Η αναγκαία αυτή δικλείδα ασφαλείας για την προστασία των υπαλλήλων
από τυχόν αυθαιρεσίες της διοίκησης, μετατρέπεται σε βραχνά στασιμότητας και
ακαμψίας για τις σχολικές μονάδες. Τα κίνητρα επαγγελματικής βελτίωσης
υποχωρούν στην αίσθηση της ασάλευτης μονιμότητας και συν τω χρόνω ο μοναδικός
στόχος που απομένει είναι η συνταξιοδότηση και το εφάπαξ. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Σε ένα νέο
τοπίο, η διοίκηση της σχολικής μονάδας πρέπει να έχει λόγο στην διαμόρφωση του
«ρόστερ της ομάδας. Να ελευθερώνει θέσεις και να κάνει μεταγραφές. Να
φέρνει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ομάδα νέους ελπιδοφόρους παίκτες
από τις ακαδημίες. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ο
περιορισμός των οργανικών θέσεων σε ένα εύλογο ποσοστό των αναγκαίων θέσεων
εργασίας στο κάθε σχολείο και η καθιέρωση της κινητικότητας μεταξύ των σχολικών
μονάδων θα έδινε ώθηση στο εκπαιδευτικό έργο της μονάδας. Επιπλέον
σημαντικότερη ώθηση θα έδινε η δυνατότητα πρόσληψης συμβασιούχων εκπαιδευτικών
για την κάλυψη των υπόλοιπων θέσεων, αυτών δηλαδή που δεν καλύπτουν οι μόνιμοι.
Οι προσλήψεις αυτές θα αντλούνται από τους καταλόγους πιστοποιημένων από την
πολιτεία και με ικανή προϋπηρεσία εκπαιδευτικών, από την φυσική δεξαμενή αυτών
των συμβασιούχων που κέρδισαν την παρουσία τους στις τάξεις με μόχθο και
ικανότητα. Η αναζήτηση μεθόδου επιλογής επιστημόνων που έχουν το χάρισμα του
εκπαιδευτικού, ίσως βρει μια πειστική απάντηση, Τα χρόνια προϋπηρεσίας, κερδισμένα
και όχι χαρισμένα, είναι το ασφαλέστερο κριτήριο.</div>
<div class="MsoNormal">
Παράπλευρη απώλεια, καθόλου ασήμαντη, είναι ότι ένας
ολόκληρος μηχανισμός που υλοποιεί τις αποσπάσεις, μεταθέσεις και προσλήψεις, με
τα γνωστά κριτήρια, θα έβγαινε στην διαθεσιμότητα ως άχρηστος και επιβλαβής</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ο κατάλογος
των ζωτικών εξουσιών που πρέπει να αποδοθούν<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>στις σχολικές μονάδες δεν εξαντλείται με τα ζητήματα του προσωπικού, του
«ρόστερ» της ομάδας. Το ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών, η διασύνδεση με την τοπική
οικονομία στα πλαίσια του επαγγελματικού προσανατολισμού και η επιλογή σχολικών
βιβλίων είναι τομείς στους οποίους ένα σχολείο πρέπει να έχει βαθμούς
ελευθερίας. Η ανάθεση όμως, τόσο σημαντικών και ευαίσθητων ευθυνών στις
διοικήσεις των σχολείων, εκ των πραγμάτων οφείλει να συνοδεύεται από
ασφαλιστικές δικλείδες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι μετρήσιμοι
δείκτες του μαθησιακού αποτελέσματος μπορούν να είναι η αντικειμενική βάση για
την αυτοαξιολόγηση των σχολείων και την υιοθέτηση στόχων βελτίωσης των
επιδόσεών τους. Σε αυτή την βάση τα όργανα διοίκησης πρέπει να επιλέγονται με
εντολή υλοποίησης των στόχων και να ανακαλούνται όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται. <span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Τέλος, τα σχολεία και η λειτουργία
τους δεν μπορούν να αφήνουν απέξω τον κοινωνικό έλεγχο. Αυτό επιβάλλει την
συμμετοχή εξωτερικών μελών στα όργανα διοίκησης. Να υιοθετηθεί δηλαδή ένα το μοντέλο
ανάλογο με αυτό που νομοθετήθηκε στα ΑΕΙ. Ο σύλλογος των διδασκόντων να
επιλέγει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Συμβούλιο Διοίκησης στο οποίο θα
συμμετέχουν προσωπικότητες των τοπικών κοινωνιών. Τα συμβούλια να επιλέγουν
τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διευθυντές των σχολικών μονάδων
μεταξύ πιστοποιημένων υποψηφίων.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ως
συμπέρασμα θα διατυπώσουμε την άποψη ότι το «αυγό του Κολόμβου» στην
εκπαίδευση, το ερώτημα δηλαδή περί του τι προηγείται, η «ωρίμανση» της
εκπαιδευτικής κοινότητας ή ο περιορισμός της ασφυκτικής κρατικής «κηδεμονίας»,
η απάντηση είναι απλή. Οι αλλαγές γίνονται ταυτόχρονα! Στις σχολικές κοινότητες
πρέπει να αποδοθούν κρίσιμες ευθύνες και ο κρατικός μηχανισμός να αναλάβει τον
σχεδιασμό, την υποστήριξη και την εποπτεία.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-14351255308327082272012-12-13T02:05:00.002-08:002013-02-06T10:42:59.688-08:00Πίσω από τα κενά, στα σχολεία, κρύβονται τα πλεονάσματα και πίσω από αυτά ο κρατισμός!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.tmth.edu.gr/databound/media/thumb240/2006-10-05/img_9bdc7cb3182b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="http://www.tmth.edu.gr/databound/media/thumb240/2006-10-05/img_9bdc7cb3182b.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η μαύρη τύπα των διορισμών</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal">
Για πολλά χρόνια, προ κρίσεως, χιλιάδες εκπαιδευτικοί
διορίζονταν κάθε χρόνο και στην συνέχεια χιλιάδες αναπληρωτές προσλαμβάνονταν
επίσης κάθε χρόνο. Δεν το έχω ψάξει αλλά θα στοιχημάτιζα ότι οι ετήσιοι
διορισμοί υπερκάλυπταν τις ετήσιες αποχωρήσεις. Ενώ λοιπόν αυτά συνέβαιναν, οι
ετήσιες εθιμοτυπικές καταγγελίες των συνδικαλιστών διεκτραγωδούσαν τις
ελλείψεις καθηγητών στα σχολεία και απαιτούσαν ακόμα περισσότερους διορισμούς
μονίμων και όχι αναπληρωτών.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κάπως έτσι φθάσαμε να έχουμε τους περισσότερους εκπαιδευτικούς
στην ΕΕ, αναλογικά με τον αριθμό των μαθητών. Κανείς όμως δεν πρόσεξε ότι καθώς
όλα αυτά εξελίσσονταν, τα ιδιωτικά φροντιστήρια και οι αντίστοιχες δαπάνες
εκτοξεύονταν, ότι στο Λύκειο και στο Γυμνάσιο ελάχιστοι μαθητές εμπιστεύονταν
αποκλειστικά το δημόσιο σχολείο ότι κανένας μαθητής δεν αποκτούμε τίτλο
γλωσσομάθειας από αυτό, ότι στους διεθνείς διαγωνισμούς το Ελληνικό
εκπαιδευτικό σύστημα κατρακυλούσε στις τελευταίες θέσεις.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η άνεση χιλιάδων ετήσιων διορισμών στα χρόνια της νιρβάνας,
έκρυβε τη μαύρη τρύπα στην οποία χάνονταν οι διορισμοί, τα κενά που κάθε χρόνο
ξεπηδούσαν ακριβώς εκεί που είχαν καλυφθεί με προηγούμενους διορισμούς. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η εποχή της ανέμελης διαχείρισης έχει παρέλθει, η μαύρη
τρύπα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πίσω από τα κενά όμως, κρύβονται τα πλεονάσματα
και πίσω από αυτά ο κρατισμός ως κυρίαρχη αντίληψη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το κράτος με την ιεραρχική συγκεντρωτική του
δομή υποτίθεται ότι κρατά στα χέρια της κεντρικής διοίκησης τον πλήρη έλεγχο.
Μαύρη η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα. Το υπουργείο διορίζει, η
γραφειοκρατία οργανικό μέρος των πελατειακών δικτύων, κάνει αποσπάσεις και
μεταθέσεις αδειάζοντας τις «δύσκολες» περιοχές στην επαρχία και σωρεύοντας
πλεονάσματα στις «εύκολες» περιοχές, στα μεγάλα κέντρα. Τα πλεονάσματα
«εξαφανίζονται» με την πλασματική αύξηση των αναγκών. Περισσότερα τμήματα
χρειάζονται περισσότερους καθηγητές και στην ανάγκη ο αριθμός των μαθητών
αυξάνεται εικονικά με ψευδείς εγγραφές.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η αντιμετώπιση του προβλήματος που δημιουργούν τα πραγματικά
κενά μπορεί να βρει μια κάποια λύση αντλώντας εκπαιδευτικούς από την δεξαμενή
των αποσπασμένων σε διοικητικές θέσεις και από την δεξαμενή των πλεοναζόντων. Αυστηροί
έλεγχοι και παραδειγματικές κυρώσεις μπορούν να φέρουν μια ισορροπία. </div>
<div class="MsoNormal">
Λέμε για μια κάποια ισορροπία γιατί μπορεί μεν οι αποσπασμένοι
να ξεπερνούν τους 2500 και τα πλεονάσματα να αριθμούν αρκετές χιλιάδες (το 2011
πλησίαζαν τις 17000!!) αλλά τι να κάνουν στην Κοζάνη που λείπουν γυμναστές αλλά
περισσεύουν φιλόλογοι ενώ στην Κρήτη συμβαίνει το αντίστροφο;; (τα παραδείγματα
είναι υποθετικά αλλά περιγράφουν πραγματικές καταστάσεις.) </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η οριστική λύση του προβλήματος, η στελέχωση των δυσπρόσιτων
σχολείων με μόνιμο προσωπικό και όχι με καθηγητές υπό προθεσμία, ο δραστικός
περιορισμός έως την κατάργηση των διαδικασιών απόσπασης – μετάθεσης και η
υποχρέωση της σχολικής μονάδας να λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του νόμου, όλα
αυτά θα επιλυθούν μόνο μέσα από την δομική μεταρρύθμιση του συστήματος
διοίκησης,μόνο εάν αποφασίσουμε να απαλλάξουμε την εκπαίδευση από το<b>
σοβιετικού τύπου μοντέλο κεντρικού σχεδιασμού και ελέγχου σε ότι υπάρχει και
κινείται.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η δομική μεταρρύθμιση πρέπει να ξεκινήσει από την προαγωγή της
σχολικής μονάδας σε ενήλικο αυτοδιοικούμενο οργανισμό που αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες
που τις αναλογούν, που έχει την εξουσία να αποφασίζει με ποιόν τρόπο υλοποιεί τους
στόχους που τις θέτει η πολιτεία. Που λογοδοτεί όταν αποτυγχάνει και επιβραβεύεται
όταν τα καταφέρνει καλά. Η σχολική μονάδα πρέπει να βγει από τον φαύλο κύκλο της
γραφειοκρατίας, μέσα στον οποίο το ένα χέρι νίβει το άλλο και η αναξιοκρατία
καλά κρατεί. Οι δ/ντες καλύπτονται και καλύπτουν τους προϊσταμένους τους, οι σύλλογοι
τους δ/ντές και αντιστρόφως, οι σχολικοί σύμβουλοι κάνουν ότι υπάρχουν και όλοι
οι άλλοι κάνουν ότι τους βλέπουν. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο σοβιετικό αλά γκρέκ μοντέλο διοίκησης όλα είναι εσωτερική
υπόθεση των μηχανισμών του κράτους με την κοινωνία να μένει έξω και μακριά. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι σχολικές μονάδες πρέπει να αποκτήσουν διοικήσεις στις οποίες
θα συμμετέχει και η τοπική κοινότητα. Εξωτερικά μέλη δηλαδή. Η σχολική μονάδα
πρέπει να επιλέγει η ίδια τα όργανα διοίκησης, να τα απολύει όταν αποτυγχάνουν
και να τα επανεκλέγει όταν επιτυγχάνουν τους στόχους. Το κράτος οφείλει να
αναπτύξει εργαλεία ελέγχου και να είναι αμείλικτο εκεί που πρέπει. Η σχολική
μονάδα πρέπει αυτή να προσλαμβάνει συμβασιούχους εκπαιδευτικούς για να καλύπτει
τις ανάγκες τις, παράλληλα όμως διαχειριζόμενη τον προϋπολογισμό της θα είναι
υπεύθυνη για τυχόν υπερβάσεις. Εάν δηλαδή προσλάβει περισσότερους εκπαιδευτικούς
από τις πραγματικές ανάγκες, το κόστος της υπέρβασης θα καταλογίζεται στα όργανα
διοίκησης.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το θεμέλιο μιας τέτοιας δομής δεν μπορεί παρά να είναι η
αξιολόγηση των αποτελεσμάτων που παράγει η σχολική μονάδα. Αξιολόγηση όχι στα
πλαίσια του εσωτερικού συστήματος «το ένα χέρι νίβει το άλλο…» αλλά βασισμένη
σε αντικειμενικά μετρήσιμους δείκτες τους οποίους θέτει και μετρά μια ανεξάρτητη
αρχή. Μέσα σε αυτούς τους δείκτες δεν μπορεί να λείπει ο βαθμός απόκτησης από τους
μαθητές βασικών γνώσεων και ικανοτήτων. Οι εξετάσεις <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">PISSA</span><span lang="EN-US"> </span>δείχνουν ένα
δρόμο.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Υπό το πρίσμα αυτό, η πρόταση να αναλάβουν την αξιολόγηση οι
δ/ντες και οι σχολικοί σύμβουλοι, δεν είναι τίποτε άλλο από την διαιώνιση της εσωτερικότητας
του συστήματος, της αποφυγής κάθε λογοδοσίας έξω από τα πλαίσια της εσωτερικής
γραφειοκρατίας. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μεταρρυθμιστές υπάρχουν, κρατιστές μεταρρυθμιστές δεν υπάρχουν.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-46478106304120592642012-12-08T23:47:00.000-08:002013-02-06T10:43:32.923-08:00Ντεμέκ Μεταρρυθμίσεις και γιαλαντζί μεταρρυθμιστές.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.hello-world.com/langResource/vocab/N1066.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.hello-world.com/langResource/vocab/N1066.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Παραδείγματα βαρύγδουπων μεταρρυθμίσεων και επαναστατικών
αλλαγών στο χώρο της εκπαίδευσης, υπάρχουν πολλά, τόσο κατά το παρελθόν όσο και
εντελώς πρόσφατα. Μεταρρυθμίσεις που καταργούσαν λ.χ. τις πανελλήνιες εξετάσεις
ή που έφερναν το ψηφιακό σχολείο. Μεταρρυθμίσεις που στα λόγια άλλαζαν όλα και
στην πράξη όλα έμεναν ίδια. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ντεμέκ μεταρρυθμίσεις και γιαλαντζί μεταρρυθμιστές.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Διαβάστε προσεκτικά το απόσπασμα από εγκύκλιο του υπουργείου
Παιδείας. Η εγκύκλιος στάλθηκε στα Λύκεια της χώρας για να διευκρινιστεί ο τρόπος
υπολογισμού του μέσου όρου στην βαθμολογία των μαθητών της Α Λυκείου. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal">
<i><b>«Ο Γενικός Μέσος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όρος
προκύπτει από τη διαίρεση των βαθμών ετήσιας επίδοσης των μη κλαδικών μαθημάτων
και των γινομένων των βαθμών ετήσιας των κλαδικών μαθημάτων πολλαπλασιαζόμενων
επί το πλήθος των κλάδων του μαθήματος, δια του πλήθους των μη κλαδικών<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και των κλάδων των μαθημάτων.»</b></i></div>
</blockquote>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν δεν καταλαβαίνετε απολύτως τίποτα να μην ανησυχήσετε για
την ευστροφία σας. Το ίδιο συνέβη και με πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς αν και γνωρίζουν
την σχετική ορολογία. Χρειάστηκε να επιστρατευτούν οι μαθηματικοί των λυκείων για να
αποκαλυφθεί ότι το εν λόγω από απόσπασμα είναι "μούφα", στραμπολάει το μυαλό και εν τέλει λέει το αυτονόητο. Ο Μέσος Όρος είναι
ο μέσος όρος. Βγαίνει με το ίδιο τρόπο που έβγαινε από αρχαιοτάτων χρόνων. Αθροίζουμε τους βαθμούς και διαιρούμε με το πλήθος. Τελεία!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί
όμως συντάχθηκε έτσι αυτή η παράγραφος;; Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
α) Ήταν βλάκας ο υπάλληλος.</div>
<div class="MsoNormal">
β) Εκτός από τον υπάλληλο, ήταν βλάκας και ο προϊστάμενός
του.</div>
<div class="MsoNormal">
γ) Για να εκθέσουν τον υφυπουργό που υπογράφει χωρίς να διαβάζει
ή διαβάζει αλλά δεν καταλαβαίνει και δεν το ομολογεί, δηλαδή υπογράφει χωρίς να
ξέρει τι υπογράφει.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύουν. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο συντάκτης της παραγράφου είναι ευφυέστατος. Πρέπει να το δοθεί
το μεγάλο βραβείο της γραφειοκρατικής καινοτόμου στρεψοδικίας. Το βραβείο του τρόπου να παρουσιάζουμε τα ίδια πράγματα σαν νέα και διαφορετικά. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην Α Λυκείου λοιπόν, τα μαθήματα μειώθηκαν δραστικά, αν
πιστέψουμε στην τελευταία μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου, από 13 σε 8. Πως έγινε
αυτό. Πολύ απλά. 8 μαθήματα ομαδοποιήθηκαν σε 3 αλλά με 8 κλάδους. Τα περίφημα
κλαδικά μαθήματα. Αντί λ.χ. για τα 3 μαθήματα , Φυσική- Χημεία- Βιολογία, έχουμε
ένα μάθημα με 3 κλάδους. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ντεμέκ μεταρρύθμιση;; Ντεμεεεκ!</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-88632692571289662012-12-04T22:30:00.000-08:002013-02-06T10:43:55.953-08:00Οι καλές ιδέες πεθαίνουν νέες, στο δημόσιο σχολείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα τελευταία 30 χρόνια, στο δημόσιο σχολείο, εφαρμόστηκαν
αρκετές «καλές ιδέες» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι περισσότερες εκ
των οποίων «πέθαναν» πολύ γρήγορα. Αυτές που απέτυχαν παταγωδώς αφορούσαν στον
ανταγωνισμό του δημόσιου σχολείου με τα ιδιωτικά φροντιστήρια. Αφορούσαν δηλαδή
σε προσπάθειες να σταματήσει ή έστω να περιοριστεί η οικονομική αιμορραγία των
οικογενειών για υπηρεσίες που θεωρητικά παρέχονται δωρεάν.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα μεταλυκειακά κέντρα στην δεκαετία το 80 και τα προγράμματα
ενισχυτικής διδασκαλίας που καταργήθηκαν πρόσφατα, είναι δύο κορυφαία παραδείγματα
«καλών ιδεών» που πέθαναν νέες. Το κράτος προσέφερε δωρεάν υπηρεσίες αλλά οι
πολίτες προτιμούν τον ιδιωτικό τομέα. Το φτηνό το κρέας το τρώνε και οι σκύλοι έλεγαν
οι παλαιότεροι. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι τρέχουσα ερμηνεία για το φαινόμενο, αποδίδει όλες τις ευθύνες
στους εκπαιδευτικούς. Κάτι ανάλογο δηλαδή με τις αιτιάσεις ότι για την χρεοκοπία
της χώρας φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες. Κανείς δεν ασχολήθηκε να βρει τι
πραγματικά φταίει, κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί οι εκπαιδευτικοί που αποτυγχάνουν
στο δημόσιο φροντιστήριο, είναι άριστοι επαγγελματίες στα ιδιωτικά μαθήματα. Κανείς
δεν μπήκε στον κόπο να συγκρίνει τις αμοιβές που έδινε το κράτος με αυτές του
ιδιωτικού τομέα, μια σύγκριση που θα δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερα ερωτήματα
σχετικά με το τι αλήθεια φταίει. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άμεση συνέπεια της αντίληψης ότι για όλα φταίνε οι τεμπέληδες
εκπαιδευτικοί, είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το προωθούμενο
σύστημα αξιολόγησής των. Δύο παραδείγματα θα φωτίσουν τα πράγματα.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μαθητής φροντιστηρίου, που γνωρίζω, δεν ήταν ευχαριστημένος
από τον φιλόλογο που έκανε το μάθημα της έκθεσης. Το ίδιο και ένας φίλος του
στο ίδιο τμήμα. Οι δύο μαθητές δήλωσαν στο φροντιστήριο ότι δεν θα παρακολουθούν
το μάθημα της έκθεσης και αυτό έπραξαν. Πριν περάσει μήνας, η φιλόλογος έφυγε
και τν θέση της πήρε άλλος καθηγητής. Οι δύο μαθητές επανήλθαν. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκπαιδευτικός, που επίσης γνωρίζω, υπεύθυνος της ενισχυτικής
διδασκαλίας στο λύκειο που υπηρετεί, ζητούσε από την προϊστάμενη αρχή, να
ανανεωθεί η σύμβαση ενός χημικού τον οποίο εμπιστεύονταν οι μαθητές της προηγούμενης
χρονιάς. Ο καθηγητής δεν ήρθε και οι μαθητές πήγαν στο φροντιστήριο. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αντί για συμπέρασμα, θα προσθέσω ένα φανταστικό παράδειγμα
απόλυτα όμως σχετικό με το θέμα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ας υποθέσουμε ότι το κράτος, μη εμπιστευόμενο τον δημόσιο
τομέα, απευθύνει δημόσια πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για την ίδρυση κρατικών φροντιστηρίων με
ιδιωτικό μάνατζμεντ. Οι όροι της σύμβασης είναι οι εξής. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 72.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">1.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span>Οι
μαθητές θα φοιτούν δωρεάν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 72.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">2.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span>Το
κράτος θα καταβάλλει στον ιδιώτη μόνο τα δίδακτρα των μαθητών. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 72.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">3.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span>Ο
ιδιώτης θα οργανώσει το φροντιστήριο όπως θέλει αλλά με εκπαιδευτικούς που θα
προσλαμβάνει κάθε χρόνο το κράτος</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 72.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">4.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span>Απολύσεις
κατά την διάρκεια του σχολικού έτους δεν θα γίνονται.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 72.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">5.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span>Κάθε
χρόνο οι καθηγητές θα αλλάζουν γιατί όλοι πρέπει να δουλέψουν και να κολλήσουν ένσημα.
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να βρεθεί ιδιώτης, έχων σώας
τας φρένας, να ενδιαφερθεί για το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">project</span>; </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682964092616361771.post-31573285028076346542012-12-03T04:34:00.000-08:002013-02-06T10:32:48.747-08:00Έλληνας καθηγητής στο ΜΙΤ, από τα 32 του χρόνια, ο πρώτος πρόεδρος του Πανεπιστημίου Αθηνών.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr height="10"><td><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/BE8BE08165894C6787DD73DB3C33A6F7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="132" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/BE8BE08165894C6787DD73DB3C33A6F7.jpg" width="200" /></a> Η μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια επιτέλους ξεκόλλησε. Οι
μειοψηφίες που το κρατούσαν δεμένο στο παρελθόν υπέστησαν συντριπτική ήττα αφού
την προτροπή τους, οι καθηγητές να απόσχουν από την ηλεκτρονική ψηφοφορία για
την εκλογή των Συμβουλίων, έπεσε στο κενό. Η συμμετοχή του διδακτικού προσωπικού
των ανωτάτων ιδρυμάτων κυμάνθηκε σε υψηλότατα επίπεδα ( 75 -90%).</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Στα Συμβούλια
των πανεπιστημίων εκλέγονται λαμπερά ονόματα, αναγνωρισμένοι επιστήμονες, εντός
και εκτός Ελλάδος. Η σύγκριση των προέδρων των Ιδρυμάτων με ορισμένους ανεκδιήγητους
«Πρυτάνεις» είναι συντριπτική. Είναι ώρα να αποχωρούν σιγά-σιγά. Σύντομα θα
ξεχαστούν. Ποιος θα θυμάται αυτόν που όντας «ηγέτης» στο ΕΜΠ παραπονέθηκε ότι
οι καθηγητές του Πολυτεχνείου δεν έχουν ακόμα εξοικειωθεί με τις νέες τεχνολογίες.Σειρά τώρα έχουν οι υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης. Να αποκτήσουν τα σχολεία διοικήσεις αντάξιες της σημασίας που έχουν στην πορεία ανόρθωσης της χώρας.</div>
</td></tr>
<tr><td></td></tr>
<tr><td class="eelantext"><br />
<a name='more'></a><div class="articleTitlos">
Το Παν. Αθηνών απέκτησε πρόεδρο
</div>
Του Αποστολου Λακασα, στην Καθημερινή<br />
Ο Δημήτρης Μπερτσιμάς είναι ο πρώτος πρόεδρος του Συμβουλίου
Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι καθηγητής στο ΜΙΤ και, όπως
ανέφερε στην «Κ» μέλος του Συμβουλίου, εντυπωσιακό στοιχείο της
σπουδαίας έως τώρα καριέρας του είναι ότι διδάσκει στο ΜΙΤ από τα 32 του
χρόνια.<br />
Ειδικότερα, χθες, οι οκτώ πανεπιστημιακοί που έχουν
εκλεγεί στις θέσεις των πανεπιστημιακών μελών του Συμβουλίου εξέλεξαν τα
έξι εξωτερικά μέλη. Είχαν τεθεί συνολικά 34 υποψηφιότητες, εκ των
οποίων εξελέγησαν οι Jack Davies, καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας του
Πανεπιστημίου του Cincinnati, Σταύρος Κατσανέβας, καθηγητής Φυσικής του
Παν. Paris VII, Αλέξανδρος Νεχαμάς, καθηγητής Φιλοσοφίας και Συγκριτικής
Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Princeton, Δημήτρης Μπερτσιμάς,
καθηγητής Επιχειρησιακής Ερευνας του MIT και Αλέξανδρος Τουρκολιάς,
διευθύνων σύμβουλος Εθνικής Τράπεζας. Πρόεδρος εξελέγη ομόφωνα ο κ.
Μπερτσιμάς.<br />
«Είναι τιμητικό για το πανεπιστήμιο ότι είχαμε ονόματα
υποψηφίων αναγνωρισμένα σε Ελλάδα και διεθνώς, που κάλυπταν όλους τους
χώρους της επιστήμης. Είναι μία νέα αρχή για το πανεπιστήμιό μας, μία
πρόκληση να παντρέψουμε τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας όπως
εκφράζεται μέσα από τη Σύγκλητο και τις πρυτανικές αρχές, με το νέο αυτό
εποπτικό όργανο», ανέφερε στην «Κ» ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής και
μέλος του Συμβουλίου κ. Θάνος Δημόπουλος. Μένει πλέον η εκλογή του
αντιπροέδρου του Συμβουλίου, ο οποίος θα είναι εκ των οκτώ
πανεπιστημιακών. </td></tr>
</tbody></table>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08868308592211593440noreply@blogger.com0